Ήρθε το Τέλος!

Ήρθε! Σήμερα είναι η πρώτη ολοκληρωμένη ημέρα κατά την οποία είμαι πολίτης. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αποχής από αυτά που εγώ ήθελα και αγαπούσα. Μακριά από τους ανθρώπους και το σπίτι μου. Δεν είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που πήγε στον στρατό. Αλλά η ανακούφισή μου είναι μεγάλη. Ίσως γιατί πήγα από την πρώτη στιγμή με σκοπό...να τελειώνω.

Από σήμερα αρχίζει το πιο δύσκολο (καθώς λένε) κομμάτι της ζωής μου. Αφού εξουδετέρωσα κάθε πιθανή υποχρέωση με το κράτος, πλέον αρχίζει το πάρε δώσε (ή μήπως μόνο το δώσε..;) με αυτό. Εύχομαι κουράγιο σε όσους θα πάνε κι αυτοί στον στρατό. Θα φύγει κι αυτό. Όχι πολύ γρήγορα, αλλά σταθερά θα μειώνεται μέχρι που θα γίνουν πολύ πιο γρήγορες οι εξελίξεις. Παρακαλώ πολύ σε αυτούς που λένε ότι "έλα μωρέ, δεν είναι και τίποτα", να πάψουν να το λένε. Είναι και παραείναι. Απλώς τα λόγια είναι εύκολα εκ του ασφαλούς.

Τέλος, για να μην κλείσω με πικρία, οφείλω να αναφέρω πως ο ελληνικός στρατός δεν είναι και τόσο κακός. Έχει πολύ καλά στοιχεία και ναι...θα μπορούσα να πω και μερικούς πολύ καλούς ανθρώπους. Κάποιους ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν, αλλά καταλαβαίνουν κι αυτούς που δεν το αγαπούν και το κάνουν απο υποχρέωση. Κάποιους ανθρώπους που είναι...ανθρώπινοι. Να είναι πάντα καλά.

Εύχομαι επίσης σε όλους τους φαντάρους να είναι καλά και να τελειώσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη θητεία τους. Και φυσικά, δεν συμφωνώ με το τραγούδι που λέει "τρέλανέ τους όλους, μην τρελαθείς". Ηρεμία. Είμαστε όλοι το ίδιο. Μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά. Οι παρέες που μπορούν να δημιουργηθούν και οι φιλίες είναι παντοδύναμες μέσα από το στρατό. Φτάνει να υπάρχει καλή διάθεση και να απουσιάζει η καχυποψία.

Μέσα από το blog μου σας χαιρετώ! Θα είμαι εδώ όσο πιο πολύ μπορώ!

(πολίτης) Κώστας