Το πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνη Τρίτση» βρίσκεται στο Ίλιον. Είναι μια έκταση 1150 στρεμμάτων, γεμάτη με υδροβιότοπους, γεφυρούλες, δάση και διάφορα σημεία ενδιαφέροντος. Το μέγεθός του είναι μεγάλο για την Αθήνα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο Εθνικός κήπος είναι μόλις 158 στρέμματα. Η ιστορία του πάρκου κρατά από παλιά, ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στο κοινό όμως, μόλις το 2001. Λόγω του μεγέθους του, μπορεί και προσφέρει μεγάλα και άνετα parking για τους επισκέπτες και πολλές επιλογές πρόσβασης. Με αυτοκίνητο (το Σαββατοκύριακο) μπορείς να πας από οποιαδήποτε περιοχή της Αττικής, εύκολα καθώς είναι κοντά σε κεντρικούς δρόμους και επίσης, υπάρχουν συγκοινωνίες που εξυπηρετούν τους ενδιαφερόμενους.
Από χρόνια έχω δει και έχω ακούσει διάφορα γι' αυτό το πάρκο, ποτέ όμως δεν αποφάσισα να πάω να το δω από κοντά, μέχρι το περασμένο Σάββατο. Η αλήθεια είναι οτι δεν περίμενα κάτι σπουδαίο. Δεν ήταν έτσι όμως.
Με το που φτάσαμε εκεί, η αίσθηση ήταν όπως την φανταζόμουν. Μου φάνηκαν όλα κάπως πρόχειρα, στους τοίχους της εισόδου υπήρχαν συνθήματα ενώ μια λαϊκή μόλις τελείωνε στο parking που διάλεξα (μέσα!) και υπήρχαν παντού απομεινάρια φρούτων και λαχανικών.
Περνώντας την πύλη όμως, όλα αλλάζουν. Βρίσκεσαι σε ένα άλλο περιβάλλον, κάπως πιο όμορφο από αυτό που αφήνεις, πιο ξέγνοιαστο. Κόσμος που κάθεται κάτω από δέντρα, παιδάκια που παίζουν και ένας ατέλειωτος ορίζοντας γεμάτος δέντρα, λίμνες και φύση να σε περιμένει να τον εξερευνήσεις. Αν δεν κοιτάξεις πίσω, για λίγο πιστεύεις οτι δεν είσαι στην πόλη (υπάρχουν μερικά, ελάχιστα, σημεία από όπου πραγματικά δεν βλέπεις κανένα κτήριο).
Όσο προχωράς έρχεσαι αντιμέτωπος με όλο και περισσότερες εκπλήξεις.
Βρήκαμε μια έκθεση ερπετών (έλειπε ο υπεύθυνος και είχε αφήσει μια επιγραφή "επιστρέφω στις 16:30" , αλλά το προσπερνώ). Βρήκαμε δάση από λεμονιές, πορτοκαλιές, φιστικιές, παιδικές χαρές (χαρήκαμε κι εμείς εκεί), λίμνες με πάπιες και άλλα πουλιά που δεν γνώριζα (αναφέρουν πως εκεί θα δει κανείς πάνω από 177 είδη πουλιών) και πολλά είδη δέντρων. Επίσης, στο πάρκο μπορείς να κάνεις εκτός από πεζοπορία πολλά άλλα πράγματα όπως πικ νικ, ιππασία, να δεις εκθέσεις εντόμων και γλυπτικής ή απλά να αράξεις κάτω από ένα δέντρο. Αν δεν θες να κάτσεις κάτω έχει και ξύλινα τραπεζάκια σε διάφορα σημεία. Έχει και καφετέριες.
Το όμορφο εκεί είναι πως όσο ψάχναμε, βρίσκαμε μικρές εκπλήξεις!
Βρήκαμε μια χελώνα. Παρόλο που στην αρχή μπήκε στο καβούκι της, μετά έβγαλε το κεφάλι της, αψήφισε την (φιλική και αδρανή) παρουσία μας και συνέχισε την πορεία της προς το πουθενά.
Βρήκαμε άλογα. Τρία αρσενικά μεγάλα (1 σταχτί, ένα καφέ ένα πιο πολύ καφέ), 1 φοράδα, 1 μικρό (που σίγουρα είχε συγγένεια με το πιο πολύ καφέ άλογο) και 1 πιο μικρό, πολύ μικρό, ένα πόνυ. Όλα τους απολύτως εξημερωμένα και ήρεμα, πανέμορφα. Βρήκαμε πάπιες (και νερόκοτες). Οι νερόκοτες δεν φαίνονται στην φωτογραφία αλλά είμαι σίγουρος πως ήταν αυτό που κοίταζα, διάβασα την περιγραφή. Είδα και περίεργα άλλα πουλιά να πετούν.
Βρήκαμε μια πολύ παλιά εκκλησία. Είχε φράχτη απ' έξω και δεν έβλεπα κάποια πιθανή είσοδο. Μάλλον είναι διατηρητέα.
Γενικά, εξερευνήσαμε και νιώσαμε παιδιά! Όταν αντιληφθήκαμε το που ήταν καρφωμένες οι δύο αυτές κούνιες, μας έλουσε κρύος ιδρώτας και αποχωρήσαμε. Άσε που ήταν εκεί ένα κοριτσάκι και διεκδικούσε τη θέση μου.
Υπήρχαν πολλά που δεν είδαμε και πολλά άλλα που είδαμε, επίσης. Πρέπει να πας και να τα δεις από μόνος. Εμείς, μάλλον θα ξαναβρεθούμε εκεί. Είναι ένα υπέροχο μέρος που σε κάνει να ξεφύγεις από την ρουτίνα και να βρεθείς για λίγο σε μια εκδρομή. Σαν να είσαι στο χωριό.
Σίγουρα πολλοί θα γκρινιάξουν, για τις υποδομές που είναι κάπως βρώμικες, για το δάσος που έχει αποτσίγαρα κάτω (ναι, υπήρχαν κι αυτά), για τα νερά που είναι θολά, για τις συναυλίες που γίνονται εκεί και το χαλάνε όλο και περισσότερο, για το ελλιπές (βασικά άφαντο) προσωπικό. Εμένα μου άρεσε πολύ, έτσι όπως είναι, δεν θέλει τίποτα άλλο. Αν κάποιος φταίει που χαλάει, είναι ο κόσμος που πετάει μπουκάλια στις πάπιες, τσιγάρα μέσα στα πεύκα και αφήνει χαρτιά από σοκολάτες στα παγκάκια.
Είναι ένα ωραίο μέρος για να βρίσκεσαι και να ξεσκάς και ελπίζω να μείνει για πάντα διαθέσιμο και δωρεάν σε όλους!
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τη νέα (μπορούσε και καλύτερα) ιστοσελίδα του πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνη Τρίτση». Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση, καλύτερα μην δείτε τις εικόνες της ιστοσελίδας αυτής (δίνουν λάθος εικόνα), δείτε τις παρακάτω.