Χθές είχα την ονομαστική μου εορτή (ευχαριστώ πολύ και χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες!). Μέσα σε αυτή την ημέρα απάντησα (όπως όλοι μας) σε πολλά μηνύματα γνωστών και φίλων όπως και σε τηλεφωνήματα αυτών. Τους ευχαριστώ όλους. Από αυτή την "ιδιαίτερη" ημέρα όμως μου γεννήθηκαν κάποιοι προβληματισμοί. Είδα πράγματα τα οποία μου ξενίζουν, μου προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα...Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι αυτά ούτε τυχαία ήταν, ούτε μοναδικά.
Πολλοί περισσότεροι από ποτέ επικοινώνησαν μαζί μου για να ευχηθούν. Σε τι όμως οφείλεται αυτό;
Ο μεγαλύτερος αριθμός μηνυμάτων μου ήρθε μέσω του facebook, είτε σε μορφή εσωτερικού μηνύματος, είτε σε μορφή μηνύματος στο "Wall" μου, είτε από το τραγικό-μικροσκοπικό chat...Αυτά τα μηνύματα κυρίως αφορούσαν γνωστούς μου (ή και μή) με τους οποίους επικοινωνούσα από ελάχιστα έως καθόλου στη ζωή μου. Μιας και είναι δωρεάν και δεν απαιτεί να ξέρεις καλά τον άλλο, ή να σου έχει δώσει τον αριθμό του είναι εύκολο να στείλεις ότι θες.
Φυσικά είναι πολύ ενδιαφέρον και όμορφο να λαμβάνεις μηνύματα από ανθρώπους που νιώθουν οτι θέλουν να μιλήσουν μαζί σου και να σου ευχηθούν έστω κι αν δεν είχαν (και ίσως δεν έχουν) την ευκαιρία ποτέ να το κάνουν. Αυτό είναι το όμορφο κομμάτι που με ξάφνιασε. Το αρνητικό όμως μέρος είναι οτι άνθρωποι οι οποίοι συνήθως μου τηλεφωνούσαν (κι εγώ αντιστοίχως) ή έστω μου έστελναν ένα μήνυμα στο κινητό, επέλεξαν αυτή την πολύ πιο ψυχρή και απρόσωπη δίοδο...
Φυσικά υπήρχαν και μηνύματα στο κινητό, τα οποία παραμένουν απρόσωπα. Υπήρχαν και ευχές μέσω IM.
Ελάχιστα όμως (και κυρίως από συγγενείς) ήταν τα τηλεφωνήματα. Ακόμα κι εκεί, αυτοί που το έκαναν από την καρδιά τους ήταν αυτοί που γνώριζα οτι θα το έκαναν ακόμη κι αν το ξεχνούσαν. Αυτούς θα ήθελα να τους είχα κοντά μου, όμως και μόνο που υπάρχουν νιώθω σαν να τους είχα. Άλλωστε η ζωή μας έχει αλλάξει ρυθμούς και τρόπους...
Πριν πολλά χρόνια είχαμε επισκέψεις και λίγα τηλεφωνήματα...
Πιο πρόσφατα είχαμε ελάχιστες επισκέψεις, μερικά τηλεφωνήματα και λίγα sms...
Ακόμα πιο πρόσφατα είχαμε σχεδόν καθόλου επισκέψεις, ελάχιστα τηλεφωνήματα, μερικά sms και λίγα mail...
Στο μέλλον δεν θα έχουμε επισκέψεις, δεν θα παίρνουμε τηλέφωνα, θα στέλνουμε ελάχιστα sms και θα επικοινωνούμε με ψηφιακά avatars τα οποία θα προγραμματίζουμε να επικοινωνούν αυτόματα...
Είμαι φίλος της τεχνολογίας και θερμός υποστηρικτής της επικοινωνίας μέσω διαδικτύου και της ευρείας χρήσης του. Όμως κάποια πράγματα που παρατηρώ με απογοητεύουν και με τρομάζουν.
Τα κοινωνικά δίκτυα (facebook, myspace κλπ) έφεραν επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να επικοινωνήσουμε με ένα σύνολο ανθρώπων, όμως πολύ φοβάμαι οτι μας έδωσαν μια αφορμή να κλειστούμε ακόμη περισσότερο στον ψηφιακό μας εαυτό. Φυσικά πιστεύω οτι όλα αυτά μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με την "κανονική "μας ζωή, όμως θα πρέπει να έχουμε μέτρο.
Οφείλω να αναφέρω και το θέμα του κόστους το οποίο περιορίζεται σημαντικά όταν χρησιμοποιείς μια δωρεάν υπήρεσία. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν συνέβει το ίδιο με τα mail που ήταν πάντα δωρεάν...Όταν βγήκαν τα sms, μιλούσαμε για τον κίνδυνο εξάλειψης της κοινωνικότητας των ανθρώπων με τη στροφή τους στην απρόσωπη επικοινωνία. Τώρα ο κίνδυνος ίσως είναι μεγαλύτερος...
