Την προηγούμενη εβδομάδα οι απεργίες στην Αθήνα κράτησαν πολύ. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε έγινε ξανά για 5 εργάσιμες συνεχόμενες να μην υπάρχει μετρό ή λεωφορεία ή ταξί, συνδυασμός 2 εξ αυτών ή και τα 3 μέσα, ταυτόχρονα. Τα κυριότερα μεταφορικά μέσα της πόλης αυτής, εκτός από τα αυτοκίνητα που έχει ή δεν έχει ο καθένας.
Όταν δουλεύεις στο κέντρο, το αυτοκίνητο είναι σαν να μην υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι τα πόδια σου. Κατέβηκα 3 φορές στο Σύνταγμα με τα πόδια περπατώντας τη λεωφόρο Βουλιαγμένης από το ύψος της Δάφνης. Δεν ήταν καθόλου άσχημο, το ομολογώ. Μου άρεσε το πρωινό περπάτημα. Τόσα χρόνια ζω στην ευρύτερη περιοχή και δεν είχα περπατήσει ποτέ όλα αυτά τα μέρη.
Δεν είχα προσέξει ποτέ την Ακρόπολη από αυτή την οπτική γωνία:
Καθόλου άσχημη!
Επίσης, το πεζοδρόμιο στο πλάι του Α' νεκροταφείου Αθηνών:
Πράσινο και ωραίο. Να ήταν λίγο πιο καθαρό το πεζοδρόμιο και ένα κλικ πιο μεγάλο μόνο.
Επίσης, δεν είχα προσέξει ποτέ πόσο όμορφο είναι το περιβάλλον γύρω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Ούτε τους ίδιους τους στύλους είχα δει. Ναι, ζω στην Αθήνα πάνω από 30 χρόνια και δεν έχω πάει εκεί ακόμη...
Με τη βόλτα μου αυτή είχα την ευκαιρία να χαζέψω τριγύρω και να δω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία από αυτή που έχω συνηθίσει.
Δυστυχώς δεν είδα μόνο τα καλά. Υπήρχαν και άσχημα σε αυτή τη διαδρομή. Πράγματα που έχουν να κάνουν με τη ρυμοτομία της πονεμένης αυτής πόλης. Πράγματα που φτιάχτηκαν έτσι πριν από αρκετά χρόνια και παρέμειναν εκεί.
Στην μοναχική πορεία μου στα πεζοδρόμια αυτά, συνάντησα εμπόδια. Εμπόδια παράλογα και υπό προϋποθέσεις, επικίνδυνα. Δείτε τα:
Προχωράς όμορφα και καλά και τι να δεις! Ο φράχτης από αυτό το οικόπεδο είναι μέσα στο δρόμο! Πρέπει να βγεις στη λεωφόρο με τα πόδια (με το καρότσι, με σακούλες, με το παιδί σου, με το είναι σου) αφού ελέγξεις πως δεν περνά εκείνη την ώρα νταλίκα, μηχανάκι με σούζα ή τρελό αυτοκίνητο. Ευτυχώς όταν περνούσα εγώ, δεν είχε τίποτα από όλα αυτά. Οπότε προχώρησα παρακάτω.
Αφού πέρασα επιτυχώς την πρώτη δοκιμασία και όλοι οι δρόμοι ήταν ανοικτοί μπροστά μου... τσούπ! Σκάλα! Πεζοδρόμιο-σκάλα! Θεωρητικά, αν περπατάς με το κεφάλι κάτω, μπορεί να ανέβεις στο σπίτι!
Επειδή το έκανε ο γείτονας, θα το κάνω κι εγώ! Άλλος ένας που έφτιαξε την σκάλα του πάνω σε (όλο) το πεζοδρόμιο!
Και να και η άλλη όψη (αυτή από την οποία ανεβαίνεις στο σπίτι όταν περπατάς με το κεφάλι κάτω).
Τα κακά δεν τελειώνουν εδώ όμως. Σε αυτό το σημείο, το πεζοδρόμιο είναι ελάχιστο και έχει και μια πινακίδα μέσα στη μέση. Προσέξτε οτι το διαθέσιμο πεζοδρόμιο μειώνεται σε πλάτος όσο προχωράς!
Και εδώ μπορείς να εξασκήσεις το περπάτημα-κάβουρας!
Καλή τύχη φίλε πεζέ! Εγώ επιβίωσα για να στα πώ.
