Από μικρά παιδιά οι περισσότεροι ακούμε κάποια τραγούδια που γενιά στη γενιά παραμένουν σταθερά και μας ψυχαγωγούν. Με αυτά μεγαλώσαμε εμείς και πολλοί πριν από εμάς.
Πρόσφατα έγινα πατέρας και απολαμβάνω το να τραγουδάω στον μικρό μου διάφορα τραγουδάκια. Χαίρεται, γελάει ασταμάτητα και εγώ είμαι πλημμυρισμένος ευτυχία. Επειδή δεν είναι εύκολο να φτιάχνεις μόνος παιδικά τραγούδια (εγώ βάζω χαζούς δικούς μου στίχους σε υπάρχοντα τραγούδια για την ποικιλία - το διασκεδάζω πολύ), συνήθως ανατρέχω στα υπάρχοντα. Είναι γεμάτο το ίντερνετ άλλωστε με τέτοια και γιατί να ψάχνεις, είναι εκεί. Υπάρχουν στίχοι, ρυθμός, μουσική.
Δεν τα λες όμως όλα, όμορφα και ειρηνικά. Έχετε προσέξει τους στίχους σε κάποια από αυτά; Συμβαίνουν φρικτά πράγματα εκεί έξω.
Εγώ δεν τους είχα προσέξει όλους, ούτε είχα φανταστεί πως μπορεί να υπήρχε κάτι άσχημο, βίαιο, σεξιστικό ή και ρατσιστικό μέσα σε ένα αθώο, παιδικό τραγούδι. Θεωρείς ότι είναι αδύνατον να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε αθώα τραγουδάκια με αστεία μουσική και μια χαρούμενη φωνή να τα τραγουδάει. Κι όμως το ξυλίκι, η βία, το μπούλινγκ, μέχρι και ο κανιβαλισμός είναι εκεί κι εμείς τα τραγουδάμε με χαρά στα παιδιά μας. Κάτι σαν Happy Tree Friends μόνο που αυτό απευθύνεται στα μικρά μας αγγελούδια! Το βλέπετε το λάθος, ε;
Πάμε να δούμε τα "καλύτερα". Τα αστεράκια!
Ήταν ένα μικρό καράβι
Εντάξει, γενιές και γενιές μεγαλώσαμε με αυτό το τραγούδι. Χαρούμενα παιδάκια, κουνάγαμε κεφαλάκια, χεράκια, ματάκια και γέλια παντού. Αλλά στάσου...τι παίζει με τα λόγια!
"Ήταν ένα μικρό καράβι
ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν αταξίδευτο
που ήταν αταξίδευτο οεοέ οε οε
Κι έκαν' ένα μακρύ ταξίδι
κι έκαν' ένα μικρό ταξίδι
μέσα εις την Μεσόγειο
μέσα εις την Μεσόγειο οεοέ οε οε
Και σε πεντέξι εβδομάδες
και σε πεντέξι εβδομάδες
σωθήκαν ο - ο - όλες οι τροφές
σωθήκαν ο - ο - όλες οι τροφές οεοέ οε οε
Και τότε ρίξανε τον κλήρο
και τότε ρίξανε τον κλήρο
να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί
να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο
κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο
που ήταν α - α - αταξίδευτος
που ήταν α - α - αταξίδευτος οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια
κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια
που ήταν σαν σαν σαν σκυλόψαρα
που ήταν σαν σαν σαν σκυλόψαρα οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια
κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια
που ήταν σαν σαν σαν πριγκίπισσες (ή σκουπόξυλα)
που ήταν σαν σαν σαν πριγκίπισσες οεοέ οε οε"
Εκεί που το καράβι πήγαινε όμορφα όμορφα, τελειώσαν τα τρόφιμα λέει. Καλά ως εδώ, ρεαλιστικό. Τι να κάνεις αν τελειώσουν τα τρόφιμα όμως... να παραγγείλεις; Δύσκολο μέσα στο καράβι. Οπότε τι άλλο μένει; Μα φυσικά... να φας επιβάτες (!!!), τι άλλο! Όταν έχεις φίλους τι να το κάνεις το ντελίβερι;!
Πως θα το κάνεις αυτό όμως; Εδώ έρχεται η δημοκρατία, περνάμε σωστά μηνύματα στα παιδιά, όλα κι όλα. Κλήρωση και όποιος κάτσει πάει κατσαρόλα. Τον ήπιε ο πιο νέος, έτσι αταξίδευτος θα γίνει γιουβετσάκι. Σκληρό μάθημα ζωής. Που δεν θα του χρειαστεί κιόλας. Αφού πέθανε. Το παιδάκι σας όμως θα το θυμάται ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Μετά δεν κατάλαβα τι παίχτηκε όμως, έκαναν πάλι κλήρωση γιατί ο νέος και αταξίδευτος μάλλον ήταν πετσί και κόκκαλο και συνέχισε η πείνα οπότε πάμε ξανά. Έπεσε ο κλήρος στις κοπέλες που ήταν, τι άλλο, σαν πριγκίπισσες (καταπολεμάμε ΚΑΙ τα στερεότυπα). Μετά πάλι κλήρωση (δεν τους άρεσε ή έπαιζε ακόμα ταμπούρλο το στομάχι) και ο κλήρος στα αγόρια, που ήταν σαν σκυλόψαρα (από την πείνα θαρρώ). Δεν το έψαξα πολύ γιατί είχα ήδη φρικάρει από το άγχος. Δεν ξέρω ποιος πέθανε, με ποιο τρόπο, ποιος έζησε κτλ.
Κανιβαλιστικά μηνύματα, σκληρά μαθήματα ζωής, ισότητα βασισμένη στην παλαιότητα, όλα εδώ.
Ήτανε μια φρεγάτα παιδιά
Άλλη μια σειρά από προβληματικά ταξίδια με καράβι. Δεν το έχω προσδιορίσει, παίζει και να είναι το ίδιο, αυτό το μικρό καράβι από το προηγούμενο τραγούδι. Όσοι έζησαν από εκεί δηλαδή και δε έγιναν κεμπάπ για να σωθούν οι άλλοι.
Ποια είναι η κατάσταση που παίχτηκε σε αυτό; Αφήστε τα, χαμός κι εκεί.
"Ήτανε μια φρεγάτα παιδιά, ήτανε μια φρεγάτα
γλάρο τη λέγανε, κάνε μια καντηλίτσα,
γλάρο τη λέγανε, κάνε μια ψαλιδιά.
Στο πρώτο της ταξίδι παιδιά, στο πρώτο της ταξίδι
όλα πήγαν καλά, κάνε μια καντηλίτσα,
όλα πήγαν καλά, κάνε μια ψαλιδιά.
Στο δεύτερο ταξίδι παιδιά, στο δεύτερο ταξίδι
κόπηκαν τα σχοινιά, κάνε μια καντηλίτσα,
κόπηκαν τα σχοινιά, κάνε μια ψαλιδιά.
Στο τρίτο της ταξίδι παιδιά, στο τρίτο της ταξίδι
σχίστηκαν τα πανιά, κάνε μια καντηλίτσα,
σχίστηκαν τα πανιά, κάνε μια ψαλιδιά.
Στο τέταρτο ταξίδι παιδιά, στο τέταρτο ταξίδι
εμπήκανε νερά, κάνε μια καντηλίτσα,
εμπήκανε νερά, κάνε μια ψαλιδιά.
Το πλήρωμά της όλο παιδιά , το πλήρωμά της όλο,
πνίγηκε στα ρηχά, κάνε μια καντηλίτσα,
πνίγηκε στα ρηχά, κάνε μια ψαλιδιά.
Εσώθηκε ένας μόνο παιδιά, εσώθηκε ένας μόνο,
χωρίς να κολυμπά, κάνε μια καντηλίτσα,
χωρίς να κολυμπά, κάνε μια ψαλιδιά.
Πηδώντας βράχο βράχο παιδιά, πηδώντας βράχο βράχο
έφθασε στη στεριά, κάνε μια καντηλίτσα,
έφθασε στη στεριά, κάνε μια ψαλιδιά."
Τέσσερα ταξίδια έβγαλε όλα κι όλα η φρεγάτα. Κακό σκαρί... ίσως και ατυχία, λάθος χειρισμός, ποιος ξέρει.
Άρχισε να τα παίζει από το δεύτερο ταξίδι. Λίγο τα σχοινιά, λίγο τα πανιά, οι υπεύθυνοι δεν ασχολήθηκαν, ελάχιστη η συντήρηση και το μοιραίο ήρθε. ΟΛΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ, ένας μόνο την πάλεψε βράχο βράχο. Πνίγηκαν, πως το λένε, dead, RIP, πήγαν πάτο.
Γλυκό και χαλαρωτικό για τους εφιάλτες των γλυκών μας πλασμάτων. Αλλά γλυκούλικος ρυθμός για νανούρισμα. Φτάνει να μην ξέρει το παιδί τι λες.
Το Τραμ
Το τραμ. Ακίνδυνος τίτλος. Τι μπορεί να πάει στραβά εδώ; Να πατήσει κανέναν περαστικό στο Φάληρο; Κι όμως. Από τους πρώτους στίχους το τρισχαριτωμένο αυτό τραγουδάκι μαθαίνει στα παιδάκια μας να κοροϊδεύουν τους εύσωμους ανθρώπους. Μπήκε μέσα μια "χοντρή κυρία" και έσπασε τη μηχανή. Σα να μην έφτανε αυτό, όλοι τα έβαλαν μαζί της και την γιούχαραν, απαιτώντας μάλιστα να πληρώσει τη βλάβη.
Το χρονικό της ιστορίας, όπως το κατέγραψε η κάμερα του blog:
"Tραµ, τραµ, τραµ
περνάει ένα τραµ
και µπαίνει µια χοντρή
και σπάει η µηχανή
Kι ο οδηγός που τ’ οδηγούσε
τα µουστάκια του τραβούσε
Παράµ παπάµ παπάµ
φρενάρισε το τραµ
και όλα τα παιδιά
φωνάζουν δυνατά
Έλα ‘δώ, κυρα-χοντρή
πλήρωσε τη µηχανή
Nο, no, no
δεν την πληρώνω εγώ
Yes, yes, yes
θα φας και καρπαζιές
Kι η χοντρή βάζει τρεχάλα
µπουρδουκλώνεται στη σκάλα
Oέ, οέ, οέ
φτάνει το ασανσέρ
και µπαίνει η χοντρή
και σπάει το σκοινί
Tου θυρωρού του φουκαρά
του πέσαν όλα τα µαλλιά
Ποπό, ποπό, ποπό
Aχ, τι κακό είναι αυτό
Nα θέλει η χοντρή
ξανά να ζυγιστεί
Kι η καηµένη η ζυγαριά
έγινε γυαλιά καρφιά"
Αυτά ακριβώς έγιναν, τίποτα άλλο.
Δεν φτάνει το μαράζι λοιπόν της καημένης κυρίας, όταν αρνείται να πληρώσει την βλάβη, της την πέφτουν για ξύλο! Πάει αυτή να ξεφύγει, μπαίνει στο ασανσέρ και το σπάει κι αυτό. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι τρομάρα πήρε και πόσο αναστατώθηκε με όλα αυτά αφού την ίδια ημέρα γλίτωσε από τρακάρισμα, μπουζούριασμα, φρικτό θάνατο σε ασανσέρ, ασφυξία και κατέληξε με κατάθλιψη σπίτι της και πήγε να ζυγιστεί. Έσπασε και η ζυγαριά, ολοκληρώνοντας το πακέτο των ατυχιών για την ημέρα. Σίγουρα θα εξελίχθηκε κάπου το 2020 ή σε φθηνή, σεξιστική κωμωδία του Holywood η όλη ιστορία.
Τι μας μαθαίνει λοιπόν αυτό το υπέροχο τραγούδι; Πολλά, όμορφα πράγματα. Να κοροϊδεύουμε χοντρούς, να τους κάνουμε επίθεση χωρίς λόγο και να χαιρόμαστε με την δυστυχία που τους προκαλούμε.
Γιατί δεν το κάνουν εθνικό ύμνο;
Το πουλάκι Τσίου
Φοβερός ρυθμός, στίχοι κοντά στο concept του "όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι" με αράδιασμα ζώων και με δοκιμασία μνήμης για το αν θα τα θυμηθείς όλα με τη σωστή σειρά. Το χόρευαν όλοι όταν βγήκε, είναι πολύ ευχάριστο σε όλη του τη διάρκεια... μέχρι το δυστύχημα.
"Να κοίτα το πουλάκι, αχ τι γλυκό πουλάκι - Το πουλάκι Τσιου (x5)
Να κοίτα τη κοτούλα, να κοίτα μια κοτούλα
Η κοτούλα κοοο - Το πουλάκι Τσιου (x5)
Βρε καλώς το κοκοράκι, Καλώς το κοκοράκι
Κοκοράκι κιρικο - η κοτούλα κοοο - το πουλάκι τσιιιου - Το πουλάκι Τσιου - Το πουλάκι Τσιου - Το πουλάκι τσιου
Μαζί και η γαλοπούλα - Μαζί κι η γαλοπούλα
Γαλοπούλα γλου γλου γλου - Κοκοράκι κιρικο - η κοτούλα κοοο - το πουλάκι τσιου - το πουλάκι τσιου - το πουλάκι τσιου
Να κι ενα περιστέρι - Να να το περιστέρι
Το περιστέρι πρρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιιου, το πουλάκι τσιου
Μας ήρθε και η γάτα, να μια γλυκιά γατούλα
Η γατούλα μιαααου, το περιστέρι πρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιιου, το πουλάκι τσιου
Παρέα μας κι ο σκύλος, ο πιο καλός μας φίλος
Ο σκύλος γαβ γαβ, η γατούλα μιάου, το περιστέρι πρρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιιου, το πουλάκι τσιου
Να και μία κατσικούλα, να τη η κατσικούλα
Κατσικούλα μεεε, ο σκύλος γαβγαβ, η γατούλα μιάου, το περιστέρι πρρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιου, το πουλάκι τσιου
Το άσπρο προβατάκι, κάτασπρο προβατάκι
Το προβατάκι μπεεε, η κατσικούλα μεεε, ο σκύλος γαβγαβ, η γατούλα μιαου, το περιστέρι πρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιιιου, το πουλακι τσιου
Η καλή μας αγελάδα, η καλή μας αγελάδα
Η αγελάδα μμμ, προβατάκι μπεεε, κατσικούλα μεεε, σκύλος γαβγαβ, η γατούλα μιαου, το περιστέρι πρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι Τσιιιου, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιιου, το πουλάκι τσιου!
Εμφανίστηκε κι ο Ταύρος, δυνατός που’ναι ο Ταύρος
Ο ταύρος μοοου, αγελάδα μμμ, προβατάκι μπεεε, κατσικούλα μεεεε, ο σκύλος γαβγαβ, η γατούλα μιάου, το περιστέρι πρρρ, η γαλοπούλα γλου γλου γλου, κοκοράκι κιρικο, η κοτούλα κοοο, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιου, το πουλάκι τσιιιου, το πουλάκι τσιου.
Πλησιάζει κι ένα τρακτέρ, ένα πολύ μεγάλο τρακτέρ, κάνει ΕΝΑ βρουμ - ΔΥΟ βρουμ – ΤΡΙΑ βρουμ. Το πουλάκι... Ω! Ω!"
Όλα πήγαιναν καλά, ήταν όλοι χαρούμενοι, περνούσαν όμορφα. Έγινε σε μια στιγμή... όλα σκοτείνιασαν. Ο οδηγός λέει πως δεν είδε κάτι, τον πιστεύω βασικά, αφού είναι πολύ μικρό το πουλάκι, τι να κάνει ο κακομοίρης, όργωνε εκείνη την ώρα. Πάντως να δώσει κάποιος τις πρώτες βοήθειες στο πουλάκι, πρόλαβε κι έκανε και "Ωωω" οπότε ίσως την πάλεψε. Το ψάξαμε αυτό το ενδεχόμενο; Το έχουμε σκεφτεί;
Άλλη μια σπλατεριά. Τα χαρούμενα παιδάκια μας κοιτούν με δακρυσμένα και γουρλωμένα τα μάτια προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβη πάνω εκεί που περνούσαν όλοι καλά. Κλάματα, παιδιά απαρηγόρητα στους ώμους των γονιών, για πάντα τραυματισμένες οι ψυχούλες τους, θα κυνηγούν όταν μεγαλώσουν περιστέρια με το αμάξι να τα λιώσουν. Δεν θα μπορούν να εξηγήσουν γιατί νιώθουν αυτή την ανάγκη, εσείς όμως θα ξέρετε.
Μια ωραία πεταλούδα
Όμορφο τραγουδάκι, το έχουμε όλοι συνδυάσει με τα παιδικά μας χρόνια. Αααχ, τότε. Γιατί όμως είναι σε αυτή τη λίστα, τι μπορεί να συμβεί στην πεταλουδίτσα;
"Μια ωραία πεταλούδα
μια ωραία πεταλούδα
μια ωραία πεταλούδα
σ' έναν κήπο μια φορά
καμαρώνει και απλώνει
τα γαλάζια της φτερά
Λάμπουν κόκκινες πιτσίλες
λάμπουν κόκκινες πιτσίλες
λάμπουν κόκκινες πιτσίλες | 2x
στα γαλάζια της φτερά | 2x
Όλο τον καιρό γυρίζει
όλο τον καιρό γυρίζει
όλο τον καιρό γυρίζει
και τα άνθη χαιρετά
πότε κάθεται στο ένα
πότε φεύγει και πετά
Όταν έρθει ο Χειμώνας
όταν έρθει ο Χειμώνας
όταν έρθει ο Χειμώνας
πέφτει κάτω και ψοφά
κι όταν έρθει Καλοκαίρι
ζωντανεύει και πετά"
Όχιιιι, η πεταλούδα ψοφάει! Πέφτει κάτω ξερή! Ουπς
Στον τελευταίο στίχο τουλάχιστον, παίζει δυνατό σώσιμο, αφού η πεταλούδα ζωντανεύει και πετάει ξανά. Επανήλθαν οι παιδικές καρδούλες στη θέση τους μετά το σοκ. Όλα καλά. Τους μαυρίσαμε την ψυχή αλλά το διορθώσαμε με μπλάνκο.
Ο μπάρμπα-Μπρίλιος
Ένα από τα πιο διάσημα παιδικά τραγούδια της εποχής μας. Μια σύγχρονη ιστορία εκδίκησης όπου η φύση νικάει τον άνθρωπο. Με φρικτό τρόπο. Εννοείται.
"Ο μπάρμπα-Μπρίλιος ] 2x
είχε ένα γάλο ] 2x
πολύ μεγάλο ] 2x
Και τόνε τάιζε ] 2x
μέλι και ταχίνι ] 2x
για να τον παχύνει ] 2x
Και τόνε τάιζε ] 2x
ψωμί κι αλάτι ] 2x
για να κάνει πλάτη ] 2x
Και τόνε τάιζε ] 2x
ψωμί γαρδούμπα ] 2x
για να κάνει τούμπα ] 2x
Και τόνε τάιζε ] 2x
ψωμί μπουγάτσα ] 2x
για να κάνει μπράτσα ] 2x
Και τόνε τάιζε ] 2x
ψωμί και χόρτα ] 2x
ώσπου δε χώραγε ] 2x
κάτω από την πόρτα ] 2x
Ώσπου μια μέρα ] 2x
με δίχως Ήλιο ] 2x
ο γάλος έφαγε ] 2x
τον μπάρμπα-Μπρίλιο ] 2x"
Ο μπάρμπα Μπρίλιος είναι ο κλασσικός παππούλης στο χωριό, έχει το χωραφάκι του, βγάζει τοματούλες, αγγουράκια, μπάμιες και έχει και 5 κοτούλες ρε παιδί μου για τα αυγουλάκια του. Έχει κι έναν γάλο όμως, τον οποίο ταΐζει ασταμάτητα. Θέλει να τον κάνει τούμπανο και να του χώσει γέμιση στις γιορτές, να τον βάλει στο φούρνο, να γίνει νταβαντούρι και να φάει το σόι.
Έλα που ο γάλος μεγαλώνει πολύ! Μεγαλώνει τόσο που η σπλατεριά δεν αργεί να έρθει. Την συνέχεια την ξέρουμε. RIP μπάρμπα Μπρίλιος. Ήταν καλός άνθρωπος, δεν ενόχλησε ποτέ, δεν είχε δώσει δικαιώματα. Ήσυχος.
Για που, για που, για που
Η ιστορία μιας αλεπούς με μεράκι και κέφι, που βαρέθηκε τον γάμο, το σπίτι και την πεθερά της και αφού σιχτίρισε, τα παράτησε όλα, κουνέλια, κοκόρια και κυνήγι γενικότερα και πάει στο πανηγύρι να χορέψει, να ηρεμήσει κι αυτή σαν αλεπού ρε παιδί μου.
"Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
αφήνει τα κουνέλια
και πάει για τσιφτετέλια
Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
ξεχνάει τα κοκόρια
και πάει να βρει τ’ αγόρια
Τριαλαλαλαλα.... τριαλαλαλαλαλαλαλα...
Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
περνάει τα γεφύρια
και πάει στα πανηγύρια
Για που, για που, για που
τραβάει η αλεπού
χτενίζει την ουρά της
και πάει στην πεθερά της
φουντώνει την ουρά της
και τρώει την πεθερά της
Τριαλαλαλαλα.... τριαλαλαλαλαλαλαλα..."
Όλα πήγαιναν καλά, ο κόσμος διασκέδαζε, η αλεπού άλλαξε τρόπο ζωής και άρχισε να χορεύει με τα κοκόρια και τις πάπιες ώσπου σκάει η πεθερά της. Αυτή τα παίρνει κρανίο και κάνει πονηριά (αλεπού είναι άλλωστε). Πάει κοντά και κάνει πως χτενίζει την ουρά της. Εκεί που η πεθερά δεν το περιμένει, την τρώει! Η ανατροπή είναι μεγάλη, κανείς δεν πρόλαβε να μπει στη μέση. Τα κανιβαλιστικά ένστικτα της αλεπούς νίκησαν και το αίμα έρευσε ξανά.
Τα μηνύματα, πολλά και διάφορα. Πεθερά κακιά, εκδίκηση από την πιεσμένη νύφη με θάνατο και κανιβαλισμό. Μετά από όλα αυτά, χαλαρά. Χορός και τριαλαλά. Καθόλου ψυχοπάθεια, όλα κομπλέ.
Στου Μανώλη την ταβέρνα
Ο Μανόλης είναι ένας φιλήσυχος τύπος με ταβέρνα, παλεύει για το μεροκάματο. Κανείς δεν περίμενε την απροσδόκητη τροπή που παίρνει η κατάσταση.
"Στου Mανόλη την ταβέρνα
έπεσε µια τουφεκιά
και ανοίξαν τα βαρέλια
και χυθήκαν τα κρασιά
E ρε, τζουµ 31
E ρε, τζουµ 32
E ρε, τζουµ 33 και µισό
Kι η Mανόλαινα φωνάζει
Ποποπό, τι συµφορά
που ανοίξαν τα βαρέλια
και χυθήκαν τα κρασιά
E ρε, τζουµ 31
E ρε, τζουµ 32
E ρε, τζουµ 33 και µισό"
Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν είναι σωστό να κυκλοφορούμε με όπλα, παιδιά. Να οργανωθούμε λίγο. Γιατί στην ταβέρνα με όπλο; Γιατί πυροβολείτε, τρώει ο κόσμος εκεί μέσα, υπάρχουν μικρά παιδιά.
Τέλοσπάντων, η στραβή έγινε, χτυπήθηκε το βαρέλι, πάνε τα κρασιά. Το παράξενο είναι ότι και αυτός και η γυναίκα του (χωρίς όνομα, είναι η Μανόλαινα, τέλος, προσδιορίστηκε, τον πήρε) αντί να τρέξουν να φύγουν ή να πάρουν καμιά αστυνομία, ψάχνονται να σώσουν τα κρασιά. Δεν πάει έτσι, παιδιά.
Ο Καρακατσάνης
Ο Καρακατσάνης είναι ένας τύπος λίγο απρόσεχτος. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Τι έκανε λοιπόν; Ε, μπήκε στο τηγάνι την ώρα που ήταν αναμμένο το μάτι. Σε όλους έχει συμβεί. Το τσίμπησε και το εγκαυματάκι.
"Ο Καρακατσάνης μπήκε στο τηγάνι
κι έφαγε τ’ αυγά.
Γιατί, Καρακατσάνη μπήκες στο τηγάνι
κι έφαγες τ’ αυγά;
Φάε τώρα κι από μένα μία καρπαζιά."
Πάνε τα αυγά, τα έκανε λίμπα (γιατί δεν έφτιαχναν ομελέτα, λύσεις υπάρχουν). Αλλά μήπως ρε παιδιά προωθούμε λίιιιγο την εκδικητικότητα και τη βία με τις καρπαζιές; Λέω εγώ. Μήπως; Ένα λάθος έκανε ο άνθρωπος, αμέσως φάπα;
Αχ κουνελάκι
Κοίταξε να δεις κουνελάκι, η αρχική ιδέα είναι σωστή. Σταμάτα να κλέβεις και να κάνεις και ζημιά από πάνω. Έχει τόσα να φας εκεί έξω, δεν θα χαλάσεις όλη την παραγωγή.
"Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας
μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς
μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας
Μη μου σουφρώνεις τη μυτούλα μη μου κουνάς τ’ αφτιά
μη μου κλείνεις τα ματάκια είσαι μια ζωγραφιά
Μη μου σουφρώνεις τη μυτούλα μη μου κουνάς τ’ αφτιά
μη μου κλείνεις τα ματάκια είσαι μια ζωγραφιά
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας
μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς
μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας
Ξύλο που θα το φας…
Ξύλο που θα το φας…"
ΟΚ όμως, φαντάζομαι ότι θα υπάρχει λίγο καλύτερη λύση από το ξύλο, ε παιδιά; Να χαλαρώσουμε λιγάκι, δεν έκανε και έγκλημα. Αμέσως ξύλο και κούνημα χεριού.
Στο μεταξύ θαυμάζουμε πόσο όμορφο και χαριτωμένο είναι το κουνελάκι, αλλά θα το φάει το ξυλίκι. Θα το φάει όοοομορφα.
Κούνια μπέλα
Ο ορισμός του ό, τι να 'ναι, ψυχωτικού στίχου. Κάτι πήγε ΠΟΛΥ στραβά τη μέρα που το έγραφαν. Πείτε αλήθεια... χόρτο;
"Κούνια, μπέλα
έσπασε η κουτέλα
βγήκε μια κοπέλα
που' τρωγε σταφύλια
της ζήτησα μια ρώγα
μου δωσε ένα μπάτσο
έπεσα στο βάτο
βγήκα το Σαββάτο!"
Ας το πιάσουμε από την αρχή.
Ένα παιδάκι κάνει κούνια. Καλά ως εδώ. Λογικά πέφτει και σπάει το κεφάλι του. ΟΚ, δεν πάει καλά η φάση, αρχίζει και γίνεται τρομακτικό. Παρόλα αυτά, μέσα από το σπασμένο και γεμάτο αίματα και μάλλον χυμένο εγκέφαλο του παιδιού βγαίνει μια κοπέλα (έτσι, χωρίς λόγο, ίσως την είχε στο μυαλό του - κακό αστείο), η οποία μάλιστα έτρωγε ατάραχη σταφύλια μέσα στο κεφάλι του παιδιού. Δεν βγάζει νόημα όλο αυτό, παιδιά. Συνεχίζουμε.
Ο αφηγητής, που μάλλον πέρναγε χαλαρά από το σκηνικό, αφού είδε τι έγινε, είδε το παιδί νεκρό στο πάτωμα με ανοικτό κεφάλι, ζήλεψε σταφυλάκι από την κοπέλα που βγήκε μέσα από το κρανίο του παιδιού, οπότε ζήτησε μια ρόγα. Δεν είναι παράλογο, ίσως να γούσταρε και λίγο. Η συμπεριφορά της κοπέλας όμως, ανεπίτρεπτη! Του έδωσε μπάτσο! Για όνομα!
Αυτός λοιπόν, αφού έφαγε τον μπάτσο στη μάπα, έπεσε σε έναν βάτο εκεί δίπλα. Ξαφνικά σκέφτηκε ότι "την θέλω" και προφανώς της ζήτησε τηλεφωνάκι κι έκανε κατάσταση, οπότε αφού έβγαλε τα αγκάθια που καρφώθηκαν από το βάτο βγήκε ραντεβού μαζί της.
Δεν υπάρχει τίποτα παράλογο, τίποτα βίαιο και τίποτα αξιοσημείωτο να δείτε εδώ. Ένα κοινότυπο τραγούδι.
Δέκα μικρά αραπάκια
Το τραγούδι που προωθεί τον ρατσισμό από τον τίτλο του. Εδώ ούτε καν κρυβόμαστε.
"Δέκα μικρά αραπάκια σε μια γειτονιά
Χάθηκε το ένα και μείνανε εννιά.
Εννιά μικρά αραπάκια παίζανε κρυφτό
Κρύφτηκε το ένα και μείνανε οχτώ.
Οχτώ μικρά αραπάκια φρούτα τρων κλεφτά
Πιάστηκε το ένα και μείνανε εφτά.
Εφτά μικρά αραπάκια ξύπνησαν πριν φέξει
Τόνα ξανακοιμήθηκε και μείναν μόνο έξι.
Έξι μικρά αραπάκια στη βροχή κοιμούνται
Πούντιασε το ένα πάει και μείναν μόνο πέντε.
Πέντε μικρά αραπάκια μπαίνουν στη σειρά
Ξέφυγε το ένα πάει και μείναν τέσσερα.
Τέσσερα μικρά αραπάκια πάνε στην κυρία
Κράτησε τα ένα πάει και μείναν μόνο τρία.
Τρία μικρά αραπάκια πάνε στο σχολείο
Έμεινε το ένα πάει και μείναν μόνο δύο.
Δύο μικρά αραπάκια έρχονται σε μένα
Κράτησα το ένα πάει κι έμεινε μόνο ένα.
Ένα μικρό αραπάκι βρίσκει μια γυναίκα
Την παντρεύεται και κάνει αραπάκια δέκα."
Δεν χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη παιδιά. Πέρα από τον εντελώς ανεπίτρεπτο, ρατσιστικό τίτλο, έχουμε κι άλλα προβλήματα. Είναι ένα παιδικό τραγούδι με εννιά άσχημους θανάτους. Πως γίνεται αυτό να το τραγουδήσεις στο παιδί σου;
Ένα παιδάκι χάνεται, έτσι απλά. Ένα άλλο κρύφτηκε και χάθηκε κι αυτό για πάντα, πάνω στο παιχνίδι. Το άλλο το σκότωσε κάποιος επειδή του έκλεψε ένα φρούτο. Λογικό ε; Ένα άλλο πέθανε στον ύπνο του. Το άλλο απλά την έκανε. Τα άλλα τα υιοθέτησε μια κυρία αλλά έδιωξε το ένα, δεν ήθελε άλλα παιδιά, μόνο τρία. Τα πήγε σχολείο και κάπου εκεί χάθηκε άλλο ένα, μυστηριωδώς. Κανείς δεν ψάχνει τους αγνοούμενους σε αυτό το τραγούδι. Αυτός που τραγουδάει το τραγούδι λέει μετά ότι τα παιδάκια ήρθαν σε αυτόν και κράτησε μόνο το ένα, το πιο όμορφο ίσως. Ούτε αυτός ήθελε παραπάνω.
Τέλος, μένει ένα και έχουμε το happy end μέσα στην απόλυτη μιζέρια. Γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του, παντρεύεται και κάνει 10 παιδιά! Τους εύχομαι να έχουν καλύτερη τύχη, αγάπη και να γεννήθηκαν σε μια καλύτερη κοινωνία.
Είναι το πιο απαράδεκτο παιδικό τραγούδι όλων των εποχών; Ενδεχομένως.
Άγνωστης πηγής και τίτλου, παραδοσιακό παιδικό τραγούδι
Αυτό το τραγούδι μου το έδωσαν η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Εύχομαι να μην μου το τραγουδούσαν όταν ήμουν μικρός. Αν το έκαναν όμως, εξηγεί πολλά.
"Στο δάσος, μες τη ζούγκλα
μες του λύκου τη φωλιά,
ζούσε ένας γέρο λύκος
με τα έξι του παιδιά.
Μια ημέρα του Γενάρη
δυο ανθρώποι απ' το χωριό
βγήκανε να κυνηγήσουν
μες το δάσος το πυκνό.
Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν,
φτάνουν έξω απ' τη σπηλιά,
σκότωσαν τη λύκαινά του
και του πήραν τα παιδιά.
Όταν ήρθε ο γερο-λύκος
βρίσκει άδεια τη φωλιά,
βρίσκει αίματα χυμένα
έξω από τη σπηλιά.
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει,
φτάνει έξω απ' το χωριό,
κι όπως ήταν αγριεμένος
άρπαξε ένα μωρό.
Τότε ένα προσκοπάκι
που 'χε τόλμη στην καρδιά
πάει και παίρνει το παιδάκι
απ' του λύκου τη φωλιά."
ΟΚ. Εδώ έχουμε ωμή σπλατεριά, βασανισμό και δολοφονία ζώων χωρίς λόγο και στο τέλος, έχουμε και λίγη περιπέτεια τύπου Ράμπο. Το ηρωικό προσκοπάκι, αν και κανείς δεν το πιστεύει αυτό, πήγε με πρωτοβουλία του την ώρα που όλοι έκαναν πίσω και πήρε το μωρό από του λύκου τη φωλιά καθώς ο λύκος το σπήγσγε για την παρέα ή για να ζητήσει λύτρα, οπότε το άφησε εκεί να κάθεται.
Αγχώθηκα λίγο, λέτε να μην είναι κατάλληλο για παιδιά αυτό;
Κλείνοντας να σας πω και για ένα μικρό και γρήγορο τραγουδάκι που μου είχαν μάθει και έλεγα όταν ήμουν μικρός για να δικαιολογήσω τα κανόνια που άφηνα:
Την κυρία πορδοκλάνη ποιος την έμαθε να κλάνει;
Ένας κύριος απ το Βόλο που χε κώλο πυροβόλο
και τον πήραν στο στρατό, για να κλάνει τον εχθρό!
Εεε... όχι εγώ... ένας φίλος. Φιουυυ
Ατυχές μήνυμα, να μην τα κάνετε αυτά όταν υπάρχουν άλλοι, αθώοι άνθρωποι, τριγύρω. Σεβασμός. Επίσης, εσείς στο Βόλο, τι τρέχει με εσάς ρε παιδιά; Έχετε και σχολή; Κάνετε μαθήματα; Τουλάχιστον υπάρχει μια χρησιμότητα στον στρατό, αν και είμαι κατά της βίας και του βιοχημικού πολέμου.
Αυτά τα τραγούδια μας μεγάλωσαν. Τα ακούγαμε και τα ξανακούγαμε και μας άρεσαν. Έχουν ωραία μουσική, ρυθμό, στίχο πάνω κάτω ακατανόητο, δεν δίνουμε και βάση. Όμως τα μηνύματα περνούν, είμαι σίγουρος. Γιατί όταν ένα αθώο πλασματάκι μαθαίνει πως δεν πειράζει να κοροϊδεύουμε, να σκοτώνουμε, να εκδικούμαστε τους γύρω μας, αργά ή γρήγορα θα βγει στον χαρακτήρα του.
Το ευτύχημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί από διάφορους καλλιτέχνες πολλά, ποιοτικά τραγούδια. Προτιμήστε αυτά. Κάποια παλιά τραγούδια είναι όμορφα, έχουν πολύ χαρούμενους ρυθμούς και έξυπνους στίχους. Κάποια άλλα όμως, από την δική μου οπτική είναι προβληματικά, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλους!
Πιστεύω πως κάθε τι που τραγουδάμε στα παιδιά μας, από ένα σημείο και μετά αποτυπώνεται στην σκέψη και την ψυχή του, διαμορφώνοντας κατά κάποιο τρόπο τον χαρακτήρα του.
Δεν γίνεται να τραγουδάμε χαρούμενα προωθώντας τον ρατσισμό, το μπούλινγκ, την βία, τον σεξισμό και τόσα άλλα, μεταμφιεσμένα σε παιδική συσκευασία.
Σε επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για τα δημοτικά τραγούδια και το πόσο πορνοδιαστροφικά είναι. Μείνετε συντονισμένοι.
UPDATES
Όπως ήταν ανεμενόμενο, είχαν ξεφύγει κάποια τραγούδια.
Μήπως ξέρετε κι εσείς κάποιο τραγούδι που αξίζει να μπει στη λίστα; Είτε γνωστό που μου διέφυγε, είτε κάποιο που σας έλεγε η γιαγιά σας για να σας δημιουργήσει τα παιδικά σας τραύματα. Αν ναι, στείλτε μου να το προσθέσω (μαζί με το όνομά σας), εδώ 🙂
Πήγε η γάτα στον χορό
Μια γάτα πήγε στον χορό. Όπως η αλεπού. Κεφάτη κι αυτή. Αλλά δεν το είχε και πολύ.
"Μια φορά κι ένα καιρό
πήγε η γάτα στο χορό,
μα δε χόρεψε καλά,
και της κόψαν την ουρά.
Και την πήγανε στο Βόλο,
και την έριξαν στο μόλο,
και τη φέραν στην Αθήνα,
και την βγάλανε Κατίνα.
Και την πήγαν στον Περαία,
και την κάνανε ωραία,
και την πήγαν στην Γαλλία,
και την κάνανε κυρία.
Και της δώσανε γλυκό,
και δεν είπε “ευχαριστώ”,
και της δώσανε καπέλο,
μ’ ένα μεταξένιο βέλο.
Κι είπε η γάτα εγώ δε θέλω,
ούτε βέλο ούτε καπέλο,
την ουρά μου μόνο θέλω!"
Γενικά, ένας βασανισμό σκέτος. Δεν χόρεψε καλά και οι κριτές αποφάσισαν να της κόψουν την ουρά της έρμης. Αλλά δεν τελείωσε εκεί το μαρτύριο! Έχει κι άλλο.
Την πήγαν στο Βόλο και την έριξαν στο μόλο (γενικά εκεί στον Βόλο τι παίζει ρε παιδιά, κάνετε μαθήματα κλανιάς και βασανίζετε γάτες πίνοντας ουζάκια;). Ευτυχώς την πάλεψε μάλλον και από εκεί και πέρα όλοι την φρόντιζαν. Πάλι καλά, έζησε αυτή, με το παράπονο όμως... χωρίς ουρά. Κρίμα η γατούλα.
Οι κορασίδες
Η ιστορία του βασανισμού με ξυλοδαρμό, της απόπειρας ληστείας και του μπούλινγκ γενικότερα ενός αγοριού 12 ετών.
"Δώδεκα χρονών κοπέλι
ήβλεπα ένα αμπέλι.
Πάω πάνω πάω κάτω
και μπερδεύω σ’ ένα βάτο.
Έρχονται τρεις κορασίδες
να μου κλέψουν τσι σταφίδες.
Έρχεται η πλια μεγάλη
και με βάνει στο τσουβάλι.
Έρχεται κι πλια μικρή
με τη βέργα τη κοντή.
Έρχεται κι’ χοντροκόλα
Ώ τι σκύλα πως μου κόλα."
Όμως κι αυτός δεν μένει πίσω, την προσβάλλει. Άκου χοντροκόλα. Μετά την λέει και σκύλα! Παιδιά, λίγη ψυχραιμία ε.
Οι ποντικοί κι’ γάτες
Ποντικοί και γάτες. ΟΚ, safe σχετικά. Τα έχουμε ξαναζήσει.
"Ελάστε ούλοι οι μποντικοί
και τα μποντικαλάκια,
να πάμε να χορέψουμε
στου φούρνου τα στενάκια,
μα ο κάτης που κυνήγαγε,
εψόφησε εκείνος.
– Ακόμα δεν εψόφησα
και ούτε θα ψοφήσω.
– Μη με φας κάτη,
να σου φέρω γω το ρύζι.
– Δεν το θέλω ‘γω το ρύζι,
εις τα δόδια μου καθίζει,
μα σε θέλω στη κοιλιά μου,
να στυλώνεις τα νεφρά μου."
Εεε... ούτε εδώ δεν το έχουμε. Πάει η γάτα. Ψόφησε. Ώπα... ίσως όχι. Μάλλον το παίζει νεκρός; Δεν ξέρω.
Παίζω το βιολί μου
Δεν έχω πολλά να σχολιάσω.
"Από τ’ αόρι έρχομαι
και παίζω το βιολί μου
και ράξανε οι κοπελιές
και πιάσαν το πουλί μου."
Ρε, τσόντα σκέτη; Στα ίσια; Ευτυχώς δεν έχει τη συνέχεια!
Σφίγγει το κολάκι μου
Μια αηδία ε!
"Αχ το κακορίζικο
μια βράκα που τη βάνω
και σφίγγει το κολάκι μου
και δε μπορώ να κλάνω."
Ο κύριος από το Βόλο. Στάνταρντ αυτός είναι ο δάσκαλος εδώ. Τον μάθαμε.
Ο σκαντζόχοιρος
Σκαντζόχοιρος. Αγαπώ τους σκαντζόχοιρους. Ο σκαντζοχοιράκος της ιστορίας καβλαντίζει με την Κατερινούλα όλη μέρα. Το παραβλέπουμε, δεν είναι και κακό. Αλλά μετά αρχίζει το δράμα. Έρχεται ένας χοντρός κάστορας. Τι έχουμε πει για τους εύσωμους; ΔΕΝ κοροϊδεύουμε!
"Σκα σκα σκα είναι ένας σκαντζόχοιρος
που γε γε γε γελάει όλη μέρα ] 2x
Είναι μια φατσούλα τοσοδούλα μικρή
μα έχει μια μαλλούρα φοβερή τρομερή
τρίχες μυτερές σαν πρόκες κοφτερές
άμα σε αγγίξουν θα σε τρυπήσουν
και πονάει πονάει ο πόνος δεν περνάει
ο πόνος δεν περνάει κι ο σκαντζόχοιρος
συνέχεια γελάει
Κρατάει μες την αγκαλιά του την Κατερίνα
που είναι μια γλυκούλα καφετιά
μικρή σκαντζοχοιρίνα
Σκα σκα σκα είναι ένας σκαντζόχοιρος
που γε γε γε γελάει όλη μέρα ] 2x
Είναι ο σκαντζόχοιρος πολύ ζωηρός
μεγάλος σκανταλιάρης και πονηρός
μα ήρθε ένας κάστορας λιγάκι χοντρός
που είναι μαρτυριάρης και πολύ μοχθηρός
και μου τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι
σ' τα έχω μαζεμένα πονηρέ σκαντζοχοιρούλη
ζαβολιάρη
Κρατάει μες την αγκαλιά του την Κατερίνα
που είναι μια γλυκούλα καφετιά
μικρή σκαντζοχοιρίνα
Σκα σκα σκα είναι είναι ένας σκαντζόχοιρος
που γε γε γε γελάει όλη μέρα ] 2x
Σκαντζοχοιράκι πρόσεξε να μη με αγκυλώσεις
γιατί κατεργαράκο ακριβά θα το πληρώσεις
για κοίτα με τι θα σου πω και βαλ' το στο μυαλό σου
γιατί ουαί ουαί ουαί ουαί κι αλίμονό σου
θα 'ρθω στο πι και φι να σε πιάσω απ' τ' αυτί
και τρίχα τρίχα τρίχα θα σ' το κόψω το μαλλί
θα κλαίνε τα ματάκια τα μικρά τα πονηρά σου
θα τρέχεις και θα ψάχνεις τη μαμά μαμά μαμά μαμά
μαμά μαμά μαμά σου
Κρατάει μες την αγκαλιά του την Κατερίνα
που είναι μια γλυκούλα καφετιά
μικρή σκαντζοχοιρίνα
Σκα σκα σκα είναι ένας σκαντζόχοιρος
που γε γε γε γελάει όλη μέρα ] 6x"
Τελικά, εκτός από αυτό είναι μαρτυριάρης, μοχθηρός και έχει και διάφορα άλλα θέματα. Ο κάστορας απειλεί τον σκαντζόχοιρο ότι θα τον καρφώσει, θα του βγάλει το μαλλί (αγκάθια) τρίχα τρίχα και γενικά ανάβουν τα αίματα!
Λίγο να χαλαρώσουμε, να οργανωθούμε. Μας βλέπουν παιδιά!
Τα καβουράκια
Εδώ έχουμε πολλά μαζεμένα. Δύο καβουράκια ξεπατώνονται στο κλάμα μόνα τους, από την πρώτη σκηνή! Η μάνα τους τα παράτησε και κεράτωσε τον άντρα της με έναν σπάρο!
"Στου γιαλού τα βοτσαλάκια
κάθονται δυο καβουράκια
έρμα παραπονεμένα
κι όλο κλαίνε τα καημένα
Κι η μαμά τους η κυρία καβουρίνα
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια
Πάει ο κάβουρας το βράδυ
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι
ψάχνει για τη φαμελιά του
και τραβάει τα μαλλιά του
Βάζει πλώρη κούτσα κούτσα στη Ραφήνα
να πετύχει την κυρία καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια
Το ξημέρωμα ροδίζει
και ο κάβουρας γυρίζει
δίχως τη συμβία πάλι
κούτσα κούτσα στ’ ακρογιάλι
Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού τα βοτσαλάκια"
Εγκατάλειψη ανηλίκων. Κεράτωμα. Στερεότυπα άντρα που δουλεύει και γυναίκας στο σπίτι. Πάει ο κάβουρας για εκδίκηση, δεν τα καταφέρνει και η καβουρίνα συνεχίζει τη ζωάρα της με τον σπάρο. Μια δυστυχία για τα καβουράκια, σίγουρη η κατάθλιψη για τα παιδάκια που δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο. Δώστου κλάμα.
Εδώ θέλω να θίξω και ένα άλλο θέμα. Ο κάβουρας ΔΕΝ έχει μαλλιά, ΟΚ; Καθόλου!
