Δύο ετών.
Δύο χρόνια από τη μέρα που κάτι ράγισε μέσα μου και άνοιξαν τα ποτάμια δακρύων συγκίνησης που έκρυβα μέσα μου για χρόνια. Ήταν μια σημαδιακή, υπέροχη μέρα.
Όπως και πέρυσι λοιπόν, στο "Ένα", θα σας δείξω τις καλύτερες στιγμές από όλο αυτό τον καιρό που ειλικρινά, δεν κατάλαβα πότε πέρασε. Αναρωτιέμαι πόσο γρήγορο θα μου φανεί όταν θα είναι αυτή 20 ετών, εγώ 56 και θα διαβάζω αυτό το άρθρο αναπολώντας. Θα έχω καταλάβει το διάστημα ανάμεσα; Θα μου έχει φανεί σαν μια στιγμή; Πως θα είναι άραγε;
Αυτή τη χρονιά η ανιψιά μου μεγάλωνε με τρόπο που μας φαινόταν έντονα. Η συμπεριφορά και η εμφάνισή της ήταν μήνα με το μήνα διαφορετική. Αλλά κάναμε και πολύ πιο ενδιαφέρονται πράγματα καθώς πλέον είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο η αλληλεπίδραση είναι εκτός των άλλων, λεκτική. Ερωτήσεις, απαντήσεις, απαιτήσεις, τα πάντα. Δείτε λοιπόν.
Φέτος πήγαμε πολλές, πολλές, πολλές βόλτες. Το deal ήταν, "εγώ τρέχω, εσύ κυνηγάς". Επίσης, με πας στο πάρκο και είμαι μια κυρία. Καθιστή και στη σκιά. Θα το έκανα για πάντα!
Είδαμε πολλά παιδικά. Μπορώ να σας περιγράψω το 70% των επεισοδίων της Peppa και να σας τραγουδήσω τα περισσότερα τραγούδια από τα Ζουζούνια. Περιγράφω και το βίντεοκλίπ. Το χορεύω κιόλας.
Της πήραμε πολλά, πάρα πολλά δωράκια! Ένα τόσο μικρό ανθρωπάκι δεν θα περίμενες να αντιδρά με χαρά σε κάτι που δεν είναι παιχνίδι κι όμως εκτιμά τα ρούχα και τα παπούτσια πολύ..!
Μέρα με τη μέρα, μεγάλωνε. Ραγδαία. Οριακά θυμάμαι πως ήταν τότε που δεν περπατούσε καλά και μπορούσες να την "τοποθετήσεις" κάπου και αυτή να κάθεται ήρεμη και να ασχολείται με κάτι.
Όταν έρχεται στο σπίτι μου, όπως κι εγώ όταν ήμουν μικρός, της αρέσει να είναι συνέχεια μέσα στο χώματα, στα φύλλα. Ζηλεύω λίγο που δεν μπορώ να το κάνω χωρίς να σκέφτομαι τα ρούχα μου (εννοείται πως το κάνω).
Ο καιρός που θα μπορούμε να την κρατάμε στα χέρια μας και να την κάνουμε ό, τι θέλουμε περνάει. Όλοι μας ξέρουμε πως θα φτάσει η μέρα που το να την σηκώσεις για πάνω από 5 λεπτά θα θέλει κόπο και πόνο. Οπότε το εκμεταλλευόμαστε και της κάνουμε όσο είναι καιρός κόλπα και ζουζουνιές.
Τον Μάιο του 2016 η μικρή μας Αριάδνη βαπτίστηκε και απέκτησε αυτό το υπέροχο όνομα, παίρνοντας προαγωγή από σκέτο μπέμπα. Συγχαρητήρια μπεμπ.. εε.. Αριάδνη!
Ήμασταν όλοι εκεί, φυσικά. Μας έτρεξε όλους, έπαιξε, έκλαψε, αλλά ήταν όμορφα και συγκινητικά.
Το απίστευτο με τα παιδάκια είναι ότι κάνουν ΟΛΟΥΣ τους άλλους γύρω τους, να φέρονται σαν μωρά. Σε κάνουν και ξεχνάς τα πάντα, έστω και για λίγο. Μαγικό.
Όταν πέρασε η πολλή γκρίνια και τα κλάματα από το βούτηγμα στην κολυμπήθρα, άρχισαν οι τσαχπινιές. Προσωπικά δεν μπορώ να αντισταθώ. Αφήνω τα πάντα στην άκρη όταν μου κάνει τέτοια! Κατέστρεψα 1-2 φωτογραφίες και μετά σοβαρεύτηκα για να βγάλουμε και καμία κανονική.
Tip: Προτιμώ τις κατεστραμμένες..!
Μετά την βάπτιση, ακολούθησε και η κλασσική φωτογράφιση. Τα μικρά παιδιά είναι απολύτως συμβιβασμένα με τις κάμερες, ποζάρουν και χαμογελούν, δεν αναρωτιούνται τι είναι αυτό που στοχεύει πάνω τους. Ξέρουν, κατέχουν την τεχνολογία. Ανοίγουν και κλείνουν εφαρμογές στο κινητό, ξέρουν που να βρουν παιχνίδια, πως να δουν παιδικά. Να έκαναν και λίγο προγραμματισμό, τι καλά που θα ήταν..! 😀
Παρόλο που ήταν "η μέρα της" (και των γονιών της), το να κυνηγάει πουλάκια είναι από τα top ενδιαφέροντα θέματα οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. Θα ήθελα πολύ να το είχα κι εγώ αυτό, να με απορροφούσαν τέτοια πράγματα, ανούσια και ωραία.
Στο μέλλον καλή μου, αυτά θα σου κάνουν το αμάξι ομελέτα, λυπάμαι.
Η βόλτα στο πάρκο είναι κάτι που συνηθίσαμε πια, ειδικά όταν ο καιρός το επιτρέπει. Κάποτε όμως δεν ήταν τόσο εξοντωτικό το να την κυνηγάς. Τώρα πια πρέπει να είσαι αθλητής και μάλιστα ξεκούραστος ΚΑΙ φαγωμένος (να μην πω και σε φόρμα).
Τα παιχνίδια είναι πολλά, έγχρωμα, ελκυστικά. Τα παιδάκια είναι επίσης πολλά και όλα έχουν από κάτι ενδιαφέρον... από παιχνίδια (kids doesn' t share games!).
Κουβαδάκι και σκαρφάλωμα. Αγαπημένο σπορ. Έχετε παρατηρήσει πόσο δύσκολα πέφτουν τα μικρά παιδιά σε όποια επιφάνεια κι αν τρέχουν; Παρόλο που ακροβατούν στο όριο διαρκώς. Εξηγήστε το μου λίγο αυτό. Θα τρελαθώ!
Α, ναι. Πήγαμε και στον παιδικό σταθμό. Με τσαντούλα. ΤΣΑΝΤΟΥΛΑΑΑ! <3
Μα είναι ΤΟΣΟ μικροσκοπική..!
Μέσα στον χρόνο αυτό δοκίμασε πολλά νέα πράγματα. Είναι μια εποχή που γνωρίζει τον κόσμο, κυριολεκτικά (τι εννοείς "δεν είναι όλος ο κόσμος το φαγητό;"). Πολλές γεύσεις. Άλλες αγαπήθηκαν, άλλες απορρίφθηκαν. Τα φρούτα όμως είναι από τα αγαπημένα της. Είναι μέχρι να δοκιμάσει σουβλάκι, θα δείτε.
Άλλο αγαπημένο σπορ είναι το να πετάμε πράγματα προς ΚΑΘΕ πιθανή κατεύθυνση. Πρωτότυπο ε;
Κάποιες φορές ο μπαμπάς ήταν σύμμαχος...
Κάτι που κάνουμε πολύ συχνά πια είναι το να πηγαίνουμε σε παιδότοπο. Από αυτούς τους τεράστιους με τα άπειρα παιδάκια (ουρλιαχτά και φασαρία επίσης) που έχουν πολλά επίπεδα και αν κάνεις το λάθος να ακολουθήσεις τα μικρά περνάς από κάτι σωλήνες που σχεδόν δεν χωράς, σκαρφαλώνεις σε κατασκευές που δεν ξέρεις αν σε αντέχουν και τσουλάς σε τσουλήθρες που δεν έχεις ιδέα που καταλήγουν! Γίνεσαι Super Mario, χωρίς χελώνες.
Άπειρες ώρες κούνιας. Πείτε μου λίγο, γυμνάζει κάτι το να σπρώχνεις ένα παιδάκι ασταμάτητα στην κούνια; Τι θερμίδες καίμε;
Μπαλόνια. Κάθε ΣΚ κι ένα μπαλόνι. Gummy Bear, Minion, Minnie. Πολλές επιλογές. Δεν έπαιρνε μόνο αυτή όμως...
Όταν δέχεται να την έχω αγκαλιά, την κρατάω όσο μπορώ. Σύντομα θα θέλει να είναι συνέχεια κάτω, κάτι λογικό και μάλλον προτιμότερο γιατί τα κιλά αρχίζουν και ανεβαίνουν. Για την ώρα όμως, δεν την αφήνω αν έχω την ευκαιρία! 😀
Είναι απολαυστικές οι αγκαλιές γιατί την έχεις κοντά, σου λέει πραγματάκια, έχεις άλλη επαφή, πως να το πω!
Η θάλασσα, τα βοτσαλάκια και όλο αυτό το φως την μαγεύουν. Εμένα με μαγεύει να την κοιτώ να παίζει με αυτά.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες την λατρεύουν...
...και της φτιάχνουν διαρκώς όμορφα πράγματα. Σκουφιά, πουλόβερ, καλτσάκια και πολλά άλλα!
Η νονά και ο νονός της, επίσης!
Φτάσαμε λοιπόν ως εδώ. Στα δύο κλεισμένα χρόνια της μικρής μας Αριάδνης. Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσαμε να μην της κάνουμε γιορτούλα...
...και μάλιστα δύο φορές! Με πολλούς καλεσμένους, μεγάλους και παιδάκια. Και τούρτα, τι άλλο..; Peppa!
Όπως πολύ σωστά υποψιάζεστε, ήδη φωτογραφίζω για το άρθρο "Τρία". Όταν γίνουν πολλά, θα της φτιάξω ένα site με όλη αυτή τη συλλογή. Μπορεί να της αρέσει, μπορεί και όχι. Εγώ σίγουρα το διασκεδάζω.
Ακούς μελλοντική Αριάδνη; Να ξέρεις.. ο θείος σε αγαπάει! 🙂 <3
