Η οικονομική κρίση όπως βλέπουμε μέρα με τη μέρα, κόστισε πολύ στις επιχειρήσεις. Πολλές έκλεισαν, άλλες πάλι άνοιξαν και πέτυχαν, πολλές όμως χάθηκαν για πάντα. Έτσι, έχουμε δει πολλά σημεία της πόλης να αναπτύσσονται ενώ άλλα να ερημώνουν.
Η πρώτη στοά που θα συναντήσετε όπως κατεβαίνετε την Ερμού από Σύνταγμα προς Μοναστηράκι (αυτή που ενώνει την Ερμού με την Πετράκη) είναι από τα σημεία που ενώ άντεξαν για πολύ καιρό, πλέον δεν έχουν κανέναν ενοικιαστή. Είναι μια άδεια, μελαγχολική στοά με άδειες βιτρίνες. Ή μήπως όχι;
Από τη στιγμή που έκλεισε και το τελευταίο κατάστημα (πολλοί είχαν ξεκινήσει και πιο πριν), η στοά αυτή έγινε parking για μηχανάκια ή ακόμα και αυτοκίνητα. Υπάρχουν ημέρες που εκεί μέσα υπάρχουν δύο ή και περισσότερα αυτοκίνητα.
Η τροχαία γράφει συνεχώς στους γύρω δρόμους και παίρνει πινακίδες. Εκεί όμως, ακόμη δεν τους έχω δει. Ίσως επειδή δεν είναι δρόμος; Μπορεί. Δεν είναι πάντως η μοναδική στοά σε αυτή την κατάσταση.
Δεν μου αρέσει αυτή η εικόνα για τη γειτονιά, την πόλη μου. Το κρύβω; Δεν το κρύβω.
