Η προστασία των σπόρων, της γεύσης, της ποιότητας ζωής μας

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε δύο υπέροχα προϊόντα που η φύση μας έχει χαρίσει (εμένα μου τα έφεραν οι γονείς μου από το χωριό). Μια τομάτα κι ένα μήλο. Αυτά τα δύο έχουν μια μεγάλη διαφορά και κάποιες μεγάλες ομοιότητες.

Η διαφορά.

  1. Το ένα είναι τομάτα και το άλλο μήλο.

Τελειώσαμε με τις διαφορές.

Πάμε στα κοινά όμως.

  1. Κανένα από τα δύο δεν πωλείται στην αγορά. Στους πάγκους της λαϊκής, τα μανάβικα, τα σούπερ μάρκετ (ίσως με κάποιες μικρές εξαιρέσεις να βρεθούν).
  2. Κανένα από τα δύο αν τα έβρισκες δεν θα τα διάλεγες για αγορά. Γιατί η εμφάνισή τους δεν είναι όπως την έχεις συνηθίσει. Είναι κάπως μικρά και κάπως ταλαιπωρημένα εμφανισιακώς ενώ δεν έχουν καμία συμμετρία.
  3. Δεν έχουν ραντιστεί με τίποτα, είναι όπως (θα έπρεπε να) βγαίνουν από το φυτό.
  4. Σαν ποικιλίες είναι κοντά στο να εξαφανιστούν. Ειδικά αυτή της τομάτας, επειδή δεν έχει ωραία εμφάνιση και δεν αντέχει την ταλαιπωρία καθώς έχει λεπτή φλούδα, δεν καλλιεργείται πια.
  5. Οι μελλοντικές γενιές δεν θα τα γευτούν αφού ό, τι δεν καλλιεργείται, χάνεται με τον καιρό, ξεχνιέται και δεν διατηρούνται οι σπόροι.
  6. Έχουν γεύση που σε πλημμυρίζει, σε τρελαίνει, δεν μπορείς να την διαχειριστείς. Είναι σκέτο mindfuck, δεν το πιστεύεις ότι αυτή είναι η πραγματική τους γεύση. Πως γίνεται; Αφού αυτά που αγοράζουμε δεν είναι έτσι.

Εδώ σας δείχνω μόνο δύο προϊόντα, όμως αυτό ισχύει σχεδόν στα πάντα. Όλα έχουν αλλοιωμένη γεύση πια. Διόρθωση: έχουν χαμένη γεύση, είναι σαν ξυλάγγουρα.

Θα έχετε ακούσει πως γίνονται προσπάθειες (δεν ξέρω που έχουμε καταλήξει αλλά νομίζω πως είναι κοντά στο να συμβεί, αν κάποιος ξέρει ας με διαφωτίσει) για έλεγχο και περιορισμό της κατοχής σπόρων από οποιονδήποτε, δίνοντας τα δικαιώματα σε μεγάλες εταιρείες για να τα διαχειρίζονται και να τα πωλούν (κάτι σαν copyright σπόρων).

Γι' αυτό είναι σημαντικές οι προσπάθειες group όπως η Κοινότητα Πελιτι ή Οι σπόροι της γιαγιάς που δίνει σε όποιον θέλει τη δυνατότητα να ανταλλάξει με άλλους ανθρώπους, σπόρους από παλιές, παραδοσιακές ποικιλίες από κάθε είδους κηπευτικό και να βοηθήσει ενεργά στη διάσωση και διάδοση των ποικιλιών αυτών, απολαμβάνοντας παράλληλα την μοναδική τους γεύση.

Υπάρχει και μια μεγάλη διεθνής προσπάθεια, το A Seed for Change που παλεύει για τη διάσωση της ελευθερίας των σπόρων, χρόνια τώρα.

Τι μπορούμε να κάνουμε και γιατί μας νοιάζει; Μπορούμε να τα στηρίξουμε και να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά για να μην τρώνε τα παιδιά μας στρογγυλές, κατακόκκινες τομάτες που γυαλίζουν απ' έξω και μυρίζουν χλωρίνη από μέσα. Γι' αυτό μας νοιάζει. Καταναλώνουμε καθημερινά προϊόντα που είναι αληθινά, κοντεύουν όλα να αποκτήσουν την ίδια γεύση. Τι κάνουν στην υγεία μας θα το μάθουμε αργότερα.

Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, έφαγα το μήλο που βλέπετε και με συνεπήρε. Όσοι έχετε δοκιμάσει τομάτα, φασολάκι, μηλαράκι, πεπόνι που τ' χωριό... θα με καταλάβετε.