Βόλτα στη Θεσσαλονίκη

Πρόσφατα βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Είχα ξαναπάει εκεί για λίγες ημέρες σε "εκπαιδευτική εκδρομή" με τη σχολή μου. Το λέω έτσι γιατί δεν θυμάμαι να εκπαιδεύτηκα σε τίποτα τότε. Ίσως λίγο στο ξενύχτι και τα ποτά. Α, και στα λαδάδικα.

Εκείνη την εποχή δεν είχα πολύ διάθεση να εξερευνήσω το μέρος, ούτε να μάθω κάποια πράγματα για την πόλη. Επίσης, ήταν αρκετά διαφορετική από αυτό που συνάντησα τώρα, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Άλλωστε έχουν περάσει κάπου 13 χρόνια από τότε.

Σίγουρα την μεγάλη μεγάλη (ναι μεγάλη) διαφορά μου την έκανε η νέα παραλία. Την ερωτεύτηκα. Πιστεύω ότι αν έμενα εκεί θα ήμουν τακτικότατα για βόλτα στο μέρος αυτό.

Θεσσαλονίκη
Όρεξη να έχεις, να περπατάς (και ποδήλατο).

Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε η ύπαρξη ποδηλατοδρόμου σε όλο το μήκος της παραλίας (είναι αυτός ανάμεσα στις κίτρινες λωρίδες). Μάλιστα, όταν έμπαινες εκεί, κινδύνευες να σε ποδηλατοπατήσουν (θα έπρεπε να υπάρχει αυτή λέξη, μήπως υπάρχει;). Σου χτύπαγαν τα κουδουνάκια και φαίνονταν όλοι ενοχλημένοι, μάλλον με το δίκιο τους.

Ο λόγος που βρέθηκα για ένα συνέδριο, το DEVit που έγινε στο κτίριο που βλέπετε στα αριστερά, στο Macedonia Palace. Σε αυτό δηλαδή:

Θεσσαλονίκη
Το Macedonia Palace και οι ωραίες λεπτομέρειες τριγύρω.

Το ξενοδοχείο αυτό είναι ακριβώς μπροστά στη νέα παραλία οπότε μου έδωσε την ευκαιρία να ξεκλέψω λίγο χρόνο στα διαλείμματα για μια μικρή βόλτα. Είχε πολύ καλό καιρό και ήταν μια καλή ευκαιρία για περπάτημα και όχι μόνο.

Μια από τις ημέρες πήραμε όλοι μαζί ποδήλατα! Ήταν πολύ όμορφη βόλτα! Όταν κάποιος έμπαινε στον ποδηλατοδρόμο, του χτύπαγα κι εγώ το κουδουνάκι μου, τον κοιτούσα ενοχλημένος και του φώναζα ότι θα τον ποδηλατοπατήσω.

Θεσσαλονίκη
Αυτά τα φυτά (σαν στάχια) πως λέγονται; Να τα φυτέψουμε παντού, βγαίνουν ωραία στις φωτογραφίες.

Το πιο ωραίο χαρακτηριστικό της παραλίας, μάλλον και όλης της Θεσσαλονίκης, είναι η ηρεμία που επικρατούσε (για να τα πω πιο σωστά, η ηρεμία που επικρατούσε εκεί που πέρασα εγώ, γιατί είχε και την κίνησή της). Όλοι περπατούσαν εκεί χαλαροί, ήταν μέσα στα φυτά, άλλοι ξαπλωμένοι, άλλοι απλά βόλταραν. Βρήκα μέχρι και κόσμο που ψάρευε. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ασφαλές να ψαρεύεις εκεί, ή τουλάχιστον όχι για να φας κιόλας.

Θεσσαλονίκη
Ευχαριστώ τον κύριο που δεν γύρισε απότομα να μου χαλάσει την photo!
Θεσσαλονίκη
Το λιμάνι, γερανοί, σύννεφα, ηλιοβασίλεμα, όλα όπως τα θέλω! Κλικ!
Θεσσαλονίκη
Αν κάθε μέρα η δύση είναι έτσι.. θέλω!

Η πόλη έχει υπέροχο ηλιοβασίλεμα και σε συνδυασμό με το λιμάνι δίνει πολύ όμορφες εικόνες, αν και έχει την ατυχία να βλέπει τόση θάλασσα αλλά ο ήλιος να μην δύει μέσα της. Δεν πειράζει, και πάλι είναι πανέμορφα.

Όταν ήμουν μικρός, δεν είχα προσέξει κάτι. Ότι στα λαδάδικα υπάρχουν κάποια πολύ όμορφα στενά. Θα έλεγα ότι θυμίζουν Ιταλία αλλά δεν θα το πω γιατί δεν έχω πάει Ιταλία. Πείτε μου εσείς τι θυμίζουν.

Θεσσαλονίκη
Υπέροχα στενάκια γεμάτα μαγαζιά. Δεν μπορώ να μην ενοχληθώ από το μηχανάκι και το smartάκι που είναι παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο φυσικά. Μου χαλάσαν τη φωτογραφία και την όλη εικόνα.
Θεσσαλονίκη
Δείτε πόσο πιο ωραία είναι χωρίς αμάξια και μηχανάκια.

Βέβαια δεν ήταν όλα τα λαδάδικα έτσι, αυτή είναι η πάνω μεριά τους. Εκεί φάγαμε την πρώτη μέρα, στο ταβερνάκι στην από πάνω εικόνα, κάτω δεξιά.

Στο σημείο αυτό μπορώ να αναφερθώ στο φαγητό. Στη Θεσσαλονίκη θα φας καλά. Το έλεγαν, ισχύει. Ακόμα και στο πιο απομονωμένο ταβερνάκι, το φαγητό ήταν άνω του μετρίου ενώ συνήθως είχε διάφορες μη συμβατικές επιλογές και ήρθαν όλα προσεγμένα. Θα ξανάτρωγα.

Κάποια από τα μαγαζιά, είχαν και πολύ όμορφες λεπτομέρειες που δεν μπορούσα να μη φωτογραφίσω. Γενικά, η μηχανή κρεμόταν διαρκώς πάνω μου (μου την έβγαλαν με εγχείριση).

Θεσσαλονίκη
Ωραία στολίδια. Είχαμε κάτσει ακριβώς από κάτω και τα χάζευα.
Θεσσαλονίκη
Αν ποτέ έχω ένα δέντρο στην αυλή μου, αν ποτέ έχω αυλή, θα κρεμάσω κι εγώ ένα τέτοιο ποτιστήρι - γλαστράκι με φράουλα.

Ένα από τα λίγα πράγματα που θυμάμαι από την προηγούμενη επίσκεψή μου εκεί, ήταν το club Very Koko και ένα ακόμα στο πλάι δεξιά, στο στενό. Το είδα και μου ήρθαν φλασιές, μνήμες ξύπνησαν από στιγμές διασκέδασης (τότε που μπορούσα να διασκεδάσω μέσα σε τέτοια) στο μακρινό 2002 (καλά, μην φανταστείτε ότι τα έσπασα κιόλας, λογικά με μια μπύρα σε κάποια γωνιά ήμουν).

Θεσσαλονίκη
Γιατί έκλεισε το Βέρυ Κόκο; Πως συνέβη αυτό; Γιατί δεν ενημερώθηκα; Σιγά μην πήγαινα ούτως ή άλλως, δεν είμαι πια 22.

Από το στενάκι αριστερά και λίγο πιο κάτω, προς παραλία, αρχίζει το ντάμπα ντούμπα. Μιλάμε όμως για πολύ ντάμπα ντούμπα, όλο το βράδυ (ή όσο είδα τέλοσπάντων εγώ - μέχρι τις 2 δηλαδή). Αναρωτιέμαι αν ζει κανείς εκεί κι αν ναι, πως κοιμάται. Τα ήπια και τα μοχίτο μου (ναι, πίνω σχεδόν μόνο μοχίτο το καλοκαίρι, είναι δροσερό και νόστιμο, sorry).

Μείναμε 4 ημέρες στην πόλη. Δεν φτάνουν για να τα δεις όλα, φτάνουν όμως για να κάνεις έναν καλό περίπατο. Και το παλέψαμε, πήγαμε να δούμε όσο περισσότερα γινόταν.

Είδαμε και το γνωστό "Γεντί Κουλέ".

Θεσσαλονίκη
Εμένα με έπιανε ανατριχίλα εκεί μέσα. Κοίτα.

Μου φαίνεται εύκολο να αποδράσεις από εκεί. Πηδάς τον μαντρότοιχο, εξουδετερώνεις 2-3 φρουρούς, αναισθητοποιείς τον άλλο στην πόρτα και τρέχεις πανικόβλητος προς το βουνό. Όλα αυτά με κραυγές καράτε. Χαλαρά.

Θεσσαλονίκη
Αυτό τι είναι και γιατί το έβαλα; Είναι ακριβώς στην είσοδο του Γεντί Κουλέ και είναι κανάλι για νερό. Αυτό. Απλά μου άρεσε.

Α! Είδαμε και τη Ροτόντα. Ενδιαφέρον κτίριο, μάλλον το χρησιμοποιούν ως εκκλησία τώρα (σωστά;). Μου άρεσε και ο περίπατος γύρω της.

rotonta
Αυτό είναι ένα πιθάρι. Αλλά τι πιθάρι; Όχι ένα τυχαίο. Ακουμπάει (λίγο θέλει) στην Ροτόντα!

Δεν δείχνω όλες τις φωτογραφίες που έβγαλα ούτε όλα τα μέρη (θέλετε αλήθεια 0,5GB φωτογραφίες;). Έχει πολλά να δεις και γενικά είναι μια πόλη στην οποία αν δε ζεις εκεί, αξίζει να επισκέπτεσαι συχνά. Αν ζεις εκεί, την επισκέπτεσαι θες δε θες. Από αυτά που λένε αυτοί που μένουν εκεί, μάλλον το θέλουν κιόλας.

Αυτό που δεν πρόλαβα (και ζήλεψα) ήταν να κάνω μια βόλτα με αυτά τα καραβάκια που σε κάνουν περιήγηση του λιμανιού. Την επόμενη φορά δεν θα μου ξεφύγει.

Θεσσαλονίκη
Φαίνεται να έχει πλάκα. Είχε και μουσική (τι άλλο, συρτάκι).

Και στο σημείο αυτό θα σας αποκαλύψω την μεγάλη ντροπή μου. Δεν έφαγα ούτε ένα σουβλάκι. Ούτε ένα. Όχι από ντροπή μήπως το πω "καλαμάκι" και πέσει κεραυνός να με κάψει από τον ουρανό, αλλά γιατί είχε τόσα πράγματα να φας που δεν άξιζε να χαλάσεις την όρεξή σου με κάτι τόσο συμβατικό! Έφαγα όμως μπουγάτσες. Αρκετές μπουγάτσες. Κάθε μέρα από μία αλλά όχι με διάφορα κόλπα μέσα, εγώ την θέλω με κρέμα και μόνο. Άντε και λίγη άχνη και κανέλα.

Τέλος, αν πιστεύετε πως δεν έβγαλα τα δύο πιο φωτογραφημένα σύμβολα της πόλης, όοοοχι, κάνετε λάθος. Τα έβγαλα!

Θεσσαλονίκη
Να και οι ομπρέλες!

Δικαιολογώ την εμφάνισή τους σε άπειρες φωτογραφίες στα social media. Έχουν ένα ενδιαφέρον, σπάνε την ευθεία του λιμανιού.

Και τέλος, κάτι που δεν έχετε ξαναδεί και ανακάλυψα ΕΓΩ ανάμεσα σε κάτι δέντρα. Ένας λευκός πύργος!

Θεσσαλονίκη
Φυσικά, ο λευκός ο πύργος!

Και επειδή το έβγαλα φωτογραφία, να σας το δείξω κι αυτό. Ένα τριαντάφυλλο, αφιερωμένο στην ωραία αυτή πόλη.

Θεσσαλονίκη
Αφιερωμένο και σε όλους όσους διάβασαν μέχρι εδώ! 🙂

Θεσσαλονίκη, εις το επανιδείν!