Οι λάθος πίνακες II

Όπως και την προηγούμενη φορά, βρέθηκα ξανά σε μια ταβέρνα στολισμένη με πίνακες, περίεργους, παράξενους, διαφορετικούς. Όχι άσχημους, ούτε παράταιρους σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Απλά μου χτύπησαν για ακόμη μια φορά τις ευαίσθητες χορδές μου. Γιατί; Να γιατί:

Παράξενος πίνακαςΑπό που να ξεκινήσω για αυτόν. Να πω για τον κύριο κάτω δεξιά, που αποτελείται κυρίως από πόδια, 15 εκατοστά κορμό και ένα κεφάλι από πάνω; Να πω για την προοπτική των παραθύρων; Για τις σκάλες που είναι κατακόρυφες; Για τα όπλα που είναι μεγαλύτερα από το κεφάλι αυτών που σημαδεύουν;

Παράξενος πίνακας

Παρακάτω. Μια γειτονιά που δεν χωράει στη σκέψη μου, δεν μπορώ να την διαχειριστώ. Οι καρέκλες και τα τραπέζια πίσω είναι απλά σε άλλο επίπεδο απεικόνισης.  Ας τα αφήσουμε, ζαλίζομαι. Υπάρχει άλλωστε ένας κύριος στα δεξιά με κρεμαστό πισινό που κρατάει έναν άλλο που το πόδι του περνάει σαν χαρτί ανάμεσα από τα πόδια του πρώτου.

Παράξενος πίνακας

Εδώ. Τι έχουμε εδώ; Μια γειτονιά 2D, όρθια, στον αέρα. Κτήρια σε μέγεθος ανθρώπων (ή ανθρώπους σε μέγεθος κτηρίων;) και μια δολοφονία πίσω από ένα μπουκέτο άνιθο.

Παράξενος πίνακας

Τέλος, άλλη μια 2D, 3D απεικόνιση που με αφήνει άφωνο και ζαλισμένο. Δεν βοηθά και το κοκκινόασπρο πάτωμα που κάνει τον πίνακα να φαίνεται σαν να κουνιέται διαρκώς και αν τον χαζεύεις για ώρα σίγουρα θα έχεις παραισθήσεις. Αρκεί να θαυμάσει κανείς το τραπεζάκι στα δεξιά, την καρέκλα με την λάθος προοπτική, επίσης στα δεξιά και τις καρέκλες, ω ναι, τις καρέκλες των τριών που παίζουν μουσική. Το είδατε απευθείας ότι αυτοί είναι καθιστοί σε καρέκλες ή τους είδατε ξάπλα; Εγώ έψαξα λιγάκι και ναι, κάθονται σε καρέκλες οι οποίες βρίσκονται πάνω στο  ξύλινο δάπεδο, υπερυψωμένες!

Εντάξει, τα παραλέω κι εγώ. Μετά από δύο καραφάκια, όλα μου φαίνονταν μια χαρά!