Το χρυσό σουβλάκι

Η απόδειξη για την "απόδειξη"Σαββατόβραδο. Με φίλους. Περπατάμε στα στενά του Θησείου απολαμβάνοντας το δροσερό (ακόμα) αεράκι και τον κόσμο που έχε γεμίσει τα στενά. Στόχος μας να φτάσουμε στο γκάζι, περνώντας όμως από τα γραφικά δρομάκια. Λίγο πριν το σταθμό του τρένου έπεσε η ιδέα (η οποία ορίμαζε μέσα μας από ώρα)  να τσιμπίσουμε κάτι στα γρήγορα. Μας έσπασαν τη μύτη όλα αυτά τα ταβερνάκια τόσην ώρα. Στην πλατεία, ένα από τα πιο γνωστά σουβλατζίδικα της περιοχής, ένα άδειο τραπέζι, άψογα. Θέλαμε να φάμε σουβλάκια για να μην καταλήξουμε σε ταβέρνα (πάλι) να τρώμε και να πίνουμε, πληρώνοντας από 10-15€ . Για οικονομία...

Αφού φάγαμε, χορτάσαμε, τα είπαμε και βαρεθήκαμε ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Στα δεξιά μπορείτε να απολαύσατε τι αντικρίσαμε. Η συνήθεια να τρώμε σουβλάκια ως κάτι το "ελληνικό", "φθηνό" και "ωραίο" κατέρρευσε μπροστά στα μάτια μας. Ναι, υπάρχει ακρίβεια, το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά. Όμως σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει μια λογική εξήγηση για την χρέωση μιας πίττας με καλαμάκι χοιρινό "απ' όλα" με 2,90€! Είναι παρανοϊκό! Όμως υπάρχει και συνέχεια...παρατηρήστε πόσο κοστίζει το "Καλαμάκι Χοιρινό Σκέτο". 2,50€ παρακαλώ.

Έκληκτοι όπως μείναμε κοιτάζοντας την απόδειξη και συζητώντας αυτό που βλέπαμε μας "κατάλαβε" ένας σερβιτόρος και ήρθε με πολύ θράσος και μας είπε "γιατί, τα έχετε δει αλλού φθηνότερα"; Ναι κύριέ μου. Παντού είναι πολύ φθηνότερα. Πάντα ακριβά, αλλά εδώ η κατάσταση είναι για κλάμματα. Δεν είναι ακριβά απλά, είναι ξεκάθαρη ληστεία. Δύο σουβλάκια (μην φανταστείτε οτι ήταν μεγάλα, κανονικό μέγεθος) και μια Cola κόστισαν 7,20€. Ένα σκέτο καλαμάκι, μια πίττα, μία πορτοκαλάδα "μπλε" και μία μερίδα πατάτες, κόστισαν 6,20€.

Το περίεργο. Ενώ όλα ήταν 40% πιο ακριβά, η μερίδα πατάτες κόστιζαν 1,90€. Αρκετά καλά. Τι να πείς...ίσως τα σουβλάκια τους να είναι χρυσά.

Πριν μερικές ημέρες, το ίδιο σκηνικό σε γνωστό σουβλατζίδικο (πάλι) στη Βάρκιζα πληρώσαμε το κάθε σουβλάκι 2,20€, και είπαμε οτι δεν θα ξαναπάμε εκεί. Μας φάνηκε πανάκριβο. Τώρα μείναμε άφωνοι. Αρχίσαμε και το σκεφτόμαστε να ξαναβγούμε βόλτα νηστικοί. Στο συγκεκριμένο μάλιστα, ο σερβιτόρος δεν κατάφερε να φέρει ούτε μία (το λέω και το εννοώ απόλυτα) παραγγελία σωστή. Νομίζαμε οτι μας έκανε πλάκα. Στην αρχή το ύφος του ήταν κατηγορηματικό και σχεδόν ειρωνικό. Στη συνέχεια (μετά από 2-3 αποτυχημένες προσπάθειες με λάθος φαγητά), άρχισε να μην εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό του και κατέληξε να μας πάρει ξανά την παραγγελία. Φυσικά ούτε τότε ήρθαν σωστά, παρόλα αυτά βαρεθήκαμε και φάγαμε ότι ήρθε καθώς ήταν περιττή η περαιτέρω προσπάθεια.

Φυσικά όλα αυτά άρχισαν να με ανησυχούν. Έτσι λοιπόν έκανα έρευνα στα μενού των σουβλατζίδικων (από τα άπειρα που μαζεύω χωρίς λόγο, αφού παραγγέλνω πάντα από 1-2). Ευτυχώς οι τιμές είναι πιο λογικές. 1,80€. Όχι φθηνά, αλλά όχι παράλογα. Φαίνεται πως κάποιους ο τουρισμός τους έχει βλάψει στον εγκέφαλο. Βλέπουν οτι υπάρχει πολύ κόσμος οπότε τους παίρνει να εκμεταλλευτούν. Αναρωτιέμαι όμως αν τους ελέγχει κανείς. Δεν νομίζω...

Προσοχή λοιπόν! Μακριά από αυτούς που μας βλέπουν και θέλουν να μας "γδύσουν". Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν τιμή και αγαπούν αυτό που κάνουν. Δεν σε αντιμετωπίζουν σαν ποστοφόλι αλλά σαν έναν άθρωπο που τους προτίμησε για την διασκέδασή του και πρέπει να τον τιμήσουν εξυπηρετώντας τον όμορφα και ευγενικά.

Οι επιτήδειοι και οι πονηροί πάντα θα υπάρχουν. Ας "σβήσουμε" όσους μπορούμε με τις πράξεις μας. Από μακριά...