Αγάπη μου “συρρίκνωσα” τη μερίδα

Πρόσφατα πήγα στο αγαπημένο μου εστιατόριο (γνωστή και μεγάλη αλυσίδα) για φαγητό. Συνηθίζω να πηγαίνω εκεί τα τελευταία 2 χρόνια. Έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα, αν και το αγαπημένο μου πιάτο είναι πολύ συγκεκριμένο (λιγκουίνι με κοτόπουλο!). Πριν κάποιους μήνες έγινε μια αναθεώρηση του μενού και πολλά πιάτα αφαιρέθηκαν ενώ τα υπάρχοντα ακρίβυναν. Αυτό συνέπεσε και με την απαγόρευση του γνωστού μας "κουβέρ", οπότε φαντάστηκα ότι η αύξηση των τιμών αποσκοπούσε στο να επέλθει ισορροπία (φυσικά κάπως έτσι έγινε). Λίγους μήνες μετά παρατήρησα κάτι ακόμη...

Οι μερίδες μίκρυναν αισθητά! Το αγαπημένο μου πιάτο έγινε απο απόλαυση, μια απλή μακαρονάδα. Το λιωμένο τυρί που έκρυβε (κυριολεκτικά) το κοτόπουλο, ήταν αλειμένο σαν βούτυρο από πάνω, ενώ τα μακαρόνια ήταν...σαν να τα έφτιαξα εγώ. Επίσης, μέσα σε όλα αυτά παρατήρησα ότι το νερό, το οποίο δεν με ρώτησαν αν θέλω, κόστιζε (γυάλινο μπουκάλι μεγάλο) 2,5€. Νά' το και το κουβέρ!

Δεν είναι όμως το μόνο εστιατόριο στο οποίο έχει συμβεί αυτό. Παλιότερα το ίδιο συνέβει και στην πιο καλή πιτσαρία της περιοχής μου. Πολύ ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η ζύμη της πίτσας λέπτυνε, το κοτόπουλο σχάρας, ενώ παλιά είχε μπρόκολο, καρότο και διάφορα άλλα, έμεινε μόνο του με τις πατάτες ενώ τα τέλεια φουρνιστά ψωμάκια που έδιναν παλιά, τώρα κοστιζουν 1€ έκαστος!

Παρατηρώ λοιπόν, οτι ενώ αυξήθηκαν οι τιμές και πλέον χρεώνεται το νερό και το ψωμί (ως κουβέρ), ταυτόχρονα μικρύναν και χαλάσαν σε ποιότητα και οι μερίδες. Αυτό προσωπικά μου λέει οτι προσπαθούν να κερδίσουν διπλά! Και στο τέλος εμείς μόνο χάνουμε. Εδώ ισχύει το "ο πελάτης έχει πάντα άδικο".

Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τους σερβιτόρους που είναι όλο και περισσότερο αγενείς (με λαμπρές όμως εξαιρέσεις) καθώς ότι μπορούν, κάνουν. Αυτός που τους προσέλαβε, θα ξέρει γιατί το έκανε. Άλλωστε σίγουρα και ο δικός τους μισθός θα έχει συρρικνωθεί...

Πιθανόν να έχετε παρατηρήσει όλοι κάτι παρόμοιο σε εστιατόρια που επισκέπτεστε συχνά. Το φαινόμενο σίγουρα δεν είναι μεμονωμένο και προσωπικά με απογοητεύει. Άλλωστε, γιατί να πληρώσει κανείς 15-20€ για ένα γεύμα αν αυτό δεν έχει κάτι το ξεχωριστό; Υπάρχουν και φθηνότερες λύσεις. Όμως αυτό πρέπει να το σκεφτούν τα "αφεντικά". Φαίνεται πως η ακρίβεια έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα μας σε όλους τους τομείς. Μπορώ φυσικά να καταλάβω μια μικρή αύξηση τιμών (συνήθεια μας έγινε μετά το 2000) με τις απαραίτητες στρογγυλοποιήσεις (πάντα!), όμως μείωση της ποιότητας του service ισοδυναμεί με μείωση της πελατείας. Αν σύντομα αυτό δεν αλλάξει, τότε θα χάσουν όλους τους πιστούς πελάτες και όλοι εμείς θα γυρίσουμε σελίδα και θα μαζευόμαστε σε ενα σπίτι κάθε φορά, με φαγητά από τα χεράκια μας! Ίσως να είναι και καλύτερα!