Πυραμίδες, αλυσίδες και απάτες

Πώς είναι να βρίσκεσαι σε έναν χώρο στον οποίο θέλεις να φύγεις αμέσως; Πώς είναι να ντρέπεσαι που είσαι παρόν σε ένα μέρος, μόνο και μόνο επειδή σε βλέπουν να είσαι εκεί; Έτσι ακριβώς ένοιωσα χθές το βράδυ, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Μια γνωστή μου με πήρε τηλέφωνο και μου μίλησε για "κάποια" ευκαιρία σχετικά με μια εταιρεία που αρχίζει να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και ψάχνει για συνεργάτες. Η γνωστή μου αυτή τυγχάνει και συνεργάτης εδώ και κάποιο καιρό σε project σχετικά με 3D animation με το οποίο ασχολούμαι. Σκέφτηκα λοιπόν, μιας και η μόνη μας επικοινωνία ήταν σχετικά με αυτά τα θέματα, ότι θα ήταν κάτι σχετικό (έχουμε να μιλήσουμε 1,5 χρόνο). Όταν την ρώτησα περι τίνος πρόκειται μου είπε πως θέλει 40 λεπτά για να μου εξηγήσει ακριβώς τι είναι (κάτι δεν μου ακούστηκε καλά εκεί) και οτι μπορώ να έρθω απλά στην παρουσίαση για να δω και να κρίνω ο ίδιος για μια καλή ευκαιρία που φαίνεται να έχει "πολλά χρήματα". Σκέφτηκα πως δεν είχα τίποτα να χάσω και πήγα.

Όταν άρχισε η παρουσίαση, δεν πέρασαν πάνω από 2 λεπτά και είχα καταλάβει τι ήταν. Μια από τις εταιρείες που δημιουργούν "αλυσίδες" με πελάτες και "πυραμίδες" οπου όσο πιο ψηλά είσαι τόσο πιο πολλά χρήματα κερδίζεις. Δεν θέλω να αναφερθώ στο όνομα της "εταιρείας" αυτής. Υπάρχουν άλλωστε πολλές. Επίσης δεν θέλω να κατηγορίσω την εν λόγω γνωστή μου η οποία με φώναξε (άλλωστε δεν με πίεσε ούτε με εξανάγκασε να κάνω κάτι - ίσως κάποιος άλλος να την πίεσε). Απλώς θέλω να μεταφέρω αυτά που είδα...όπως τα είδα.

Από την πρώτη στιγμή (πιθανόν χωρίς λόγο) ένιωσα πολύ άβολα. Σαν να την "είχα πατήσει" και μόνο που ημουν εκεί. Χωρίς να έχω διάθεση υποτίμισης όσων ασχολούνται με αυτό το χώρο, απλώς νιώθω ότι δεν μου ταιριάζει και δεν θα ήθελα να προσπαθήσω καν, γι' αυτό και η αμηχανία μου. Δυστυχώς τα έβλεπα όλα με άλλο μάτι...

Ένας ευγενικότατος κύριος προλόγησε αφήνοντας την εντύπωση ότι κάτι που "μας ενδιαφέρει" και μπορεί να μας "αλλάξει τη ζωή" θα ακολουθήσει (προσέξτε τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται). Αμέσως μας παρουσίασε έναν άλλο κύριο (δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ σε ονόματα - όχι οτι θυμάμαι κανένα) ο οποίος έχει μεγάλο εισόδημα χάρη στην ευκαιρία αυτή. Αυτός ο κύριος μας έκανε μια πλήρη παρουσίαση η οποία κράτησε 45 περίπου λεπτά (τώρα που το σκέφτομαι, τόσο περίπου μου είχε πει και η γνωστή μου οτι θα της έπαιρνε να μου εξηγήσει...). Ο εν λόγω κύριος μας δήλωσε από την αρχή πως δεν είχε συνηθίσει να μιλάει σε κόσμο και δεν είχε προετοιμαστεί. Παρόλα αυτά είχε μαζί του διαφάνιες τις οποίες ανέλυσε με άψογο στυλ και ομιλία. Πολύ συχνά ανέφερε τις λέξεις "εισοδηματίας", "επιχειρηματίας", "επαναλαμβανόμενο εισόδημα" και "επιτυχία".  Ότι δηλαδή ήθελε να μας περάσει σαν εικόνα μιας τέλειας επιχειρηματικής προσπάθειας...

"Η  ευκαιρία που σας δίνεται είναι μια ευκαιρία που ίσως δεν ξαναβρείτε. Δεν πρέπει να φοβάστε, αφού δεν υπάρχει κανένα ρίσκο να δοκιμάσετε. Εγώ στην αρχή ήμουν διστακτικός, αλλά τώρα είμαι χαρούμενος που το έκανα. Σκεφτείτε...θέλετε να έχετε εισόδημα εφόρου ζωής ή να τρέχετε στην δουλειά σας χωρίς να καταφέρετε ποτέ να αποκτήσετε αυτά που επιθυμείτε; Και να θυμάστε...δεν έχει σημασία πόσα χρήματα βγάζετε...σημασία έχει πόσα χρήματα σας λείπουν!" και όρθιοι όλοι χειροκροτούσαν και επευθυμούσαν τον ομιλιτή. Μερικοί από αυτούς κουνούσαν το κεφάλι καταφατικά ακούγοντας τα λυτρωτικά λόγια. Σαν να περίμεναν τη στιγμή που θα γίνουν επιχειρηματίες. Άλλοι διάβαζαν φυλλάδια (μα πού τα βρήκαν;) και κρατούσαν σημειώσεις. Η αλήθεια είναι οτι στο πρόσωπο των περισσοτέρων υπήρχε μια σπίθα ελπίδας (ελπίζω να μην κοίταζε εμένα κανένας...).

Καλά όλα αυτά. Καλό να προσπαθείς, καλό να έχεις ελπίδα και στόχους. Αλλά δεν μπόρεσα να πιστέψω λέξη από όλα αυτά. Μου φαίνονταν πολύ "στημένα"  και προσεκτικά μελετημένα. Στο τέλος άλλωστε κάλεσε "τυχαία" κάποιους από τους πιο επιτυχημένους συνεργάτες (τους αναφέρουν ως επιχειρηματίες) οι οποίοι μας μίλησαν για το πώς έφτασαν τόσο ψηλά (η υψηλότερη θέση είναι να είσαι "διαμάντι", οπου έχεις φέρει πάνω από 200 νέους πωλητές στην ομάδα σου). Στο μυαλό μου έμεινε η σύντομη ομιλία μιας ηλικιωμένης κυρίας που είπε "Ήμουν δημόσια υπάλληλος, αλλά που να βγάλω χρήματα έτσι και πώς να πάρω σύνταξη; Μπήκα στον κύκλο αυτό και σας μιλάω από εδώ δηλώνοντας πλέον εισοδηματίας".

Προσωπικά τα ακούω όλα σαν telemarketing. Ίσως δεν είναι έτσι. Αλλά αν ήταν τόσο εύκολο (υποστήριζαν οτι με 12 ώρες δουλειά την εβδομάδα βγάζεις σε 1,5 χρόνο 2500 euro/μήνα) δεν θα το έκαναν όλοι; Και σαν άπιστος Θωμάς έψαξα κι άλλο για περιπτώσεις όπως αυτή της "επιχειρηματικής" μου ευκαιρίας. Δείτε λοιπόν εδώ, εδώ κι εδώ (διαβάζοντας βρήκα τρομακτικές ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο μου έγινε η πρόταση από την γνωστή μου και τον τρόπο που περιγράφεται εδώ οτι δρουν).

Για την ιστορία, έφυγα πρώτος.